نقش خانواده در توسعه مهارت های اجتماعی و تربیتی کودکان ابتدایی

خانواده به عنوان نخستین و مهم ترین نهاد اجتماعی، نقش اساسی در شکل گیری مهارت های اجتماعی و تربیتی کودکان ابتدایی ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر خانواده بر توسعه مهارت های اجتماعی و تربیتی کودکان انجام شده است. در این مطالعه، سبک های فرزندپروری، تعاملات خانوادگی، و میزان حمایت والدین به عنوان متغیرهای کلیدی مورد بررسی قرار گرفته اند. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه گردآوری شده اند. جامعه آماری شامل والدین و معلمان مدارس ابتدایی بوده و نمونه گیری به روش تصادفی انجام شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد مهارت های اجتماعی کودکان و مصاحبه با والدین بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که سبک های فرزندپروری تاثیر مستقیمی بر رشد اجتماعی کودکان دارند. خانواده هایی که از سبک تربیتی دموکراتیک استفاده می کنند، بیشترین تاثیر مثبت را بر مهارت های اجتماعی کودکان دارند. همچنین، تعاملات مثبت خانوادگی و حمایت والدین نقش مهمی در توسعه مهارت های ارتباطی کودکان ایفا می کنند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خانواده هایی که محیطی امن، حمایت کننده و مشارکتی برای کودکان فراهم می کنند، موجب افزایش اعتماد به نفس، توانایی حل مسئله و مهارت های ارتباطی آن ها می شوند. در مقابل، سبک های فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه می توانند منجر به کاهش تعاملات اجتماعی و مشکلات رفتاری در کودکان شوند. پیشنهاد می شود والدین با بهره گیری از سبک های تربیتی دموکراتیک، محیطی مناسب برای رشد اجتماعی و تربیتی کودکان فراهم کنند. همچنین، برگزاری کارگاه های آموزشی برای والدین و معلمان می تواند به بهبود تعاملات خانوادگی و افزایش مهارت های اجتماعی کودکان کمک کند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مهارت های اجتماعی ، تربیت کودکان ، سبک های فرزندپروری ، تعاملات خانوادگی