واکاوی میزان موثر بودن محیط یادگیری مشارکتی بر تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

در عصر حاضر، تحولات گسترده در نظام های آموزشی و تاکید روزافزون بر یادگیری مهارت محور، موجب شده است که روش های سنتی تدریس جای خود را به شیوه های نوینی همچون یادگیری مشارکتی بدهند. یادگیری مشارکتی به عنوان روشی فعال، فرصت تعامل، تبادل نظر، مشارکت و مسئولیت پذیری را برای دانش آموزان فراهم می کند و زمینه ساز رشد مهارت های اجتماعی آنان می شود. از آن جا که دوران ابتدایی از مهم ترین و حساس ترین مراحل رشد شخصیت و اجتماعی شدن کودکان به شمار می رود، شناسایی عوامل موثر بر تقویت این مهارت ها در محیط مدرسه، ضرورتی انکارناپذیر است. پژوهش حاضر با هدف واکاوی میزان موثر بودن محیط یادگیری مشارکتی بر تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. این مطالعه از نوع پژوهش های کیفی، توصیفی و کتابخانه ای است که با بهره گیری از منابع معتبر علمی و دانشگاهی از جمله مقالات نمایه شده در پایگاه هایی چون سیویلیکا، SID، نورمگز، مگ ایران و Google Scholar صورت گرفته است. در این تحقیق، با بررسی یافته های نظری و پژوهشی پیشین، به نقش محیط های یادگیری تعاملی، بازی های گروهی، مشارکت فعال، و تسهیل گری معلمان در توسعه مولفه هایی همچون تعامل موثر، همدلی، همکاری، مسئولیت پذیری، حل مسئله، احترام به تفاوت ها و مشارکت اجتماعی پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که هرچه میزان مشارکت واقعی دانش آموزان در فرایند یادگیری بیشتر باشد، احتمال بروز و تقویت مهارت های اجتماعی در آنان نیز افزایش می یابد. همچنین، یادگیری مشارکتی نه تنها ابزاری برای انتقال دانش، بلکه بستری برای رشد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان فراهم می سازد. بر این اساس، محیط یادگیری مشارکتی را می توان یکی از موثرترین رویکردها برای پرورش نسل مسئول، توانمند در تعامل اجتماعی و آماده برای زیست جمعی در آینده دانست.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش ابتدایی ، تعامل اجتماعی