کارآفرینی آموزشی و نقش آن در توسعه پایدار: ارائه یک مدل مفهومی کاربردی برای نظام آموزشی ایران

در دهه های اخیر، آموزش کارآفرینی به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای دستیابی به توسعه پایدار مورد توجه سیاست گذاران آموزشی قرار گرفته است. این مقاله با رویکردی پژوهشی-تحلیلی و با هدف طراحی و ارائه یک مدل بومی آموزش کارآفرینی برای نظام آموزشی ایران انجام شده است. در مرحله نخست، با بهره گیری از روش تحلیل اسنادی، ادبیات نظری مرتبط با آموزش کارآفرینی و مدل های موفق جهانی بررسی گردید. سپس، بر پایه سه مولفه اصلی شامل محتوای آموزشی، شیوه های تدریس، و حمایت نهادی، یک مدل مفهومی سه لایه طراحی شد. برای بررسی میزان پذیرش و اعتبار این مدل، یک مطالعه میدانی با مشارکت گروهی از معلمان علوم و مطالعات اجتماعی در چندین استان کشور انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که اکثریت معلمان، آموزش کارآفرینی را عاملی موثر در تقویت مهارت های کلیدی مانند تفکر انتقادی، حل مسئله و مسئولیت پذیری می دانند و آمادگی اجرای چنین مدلی را در صورت تامین حمایت نهادی و دوره های بازآموزی دارا هستند. یافته ها بیانگر آن است که مدل پیشنهادی از قابلیت انطباق با زیرساخت های فعلی نظام آموزشی برخوردار بوده و می تواند به عنوان الگویی بومی در سیاست گذاری های آموزشی مورد استفاده قرار گیرد. در پایان، پیشنهادهایی برای گنجاندن آموزش کارآفرینی در محتوای درسی، توانمندسازی معلمان، و تقویت زیرساخت های پشتیبان ارائه شده است. این مقاله تلاش دارد با ارائه مدلی کاربردی و سنجش پذیر، سهمی در تحقق اهداف توسعه پایدار در آموزش رسمی ایران داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش کارآفرینی ، توسعه پایدار ، مدل مفهومی آموزشی ، نظام آموزشی ایران ، نوآوری در یادگیری