استفاده از ظرفیت های شناختی دانش آموزان در فضا سازی منحصر به فرد در تدریس

فضاسازی آموزشی یکی از جنبه های مهم تدریس است که تاثیر بسزایی بر فرآیند یادگیری دانش آموزان دارد. استفاده از ظرفیت های شناختی دانش آموزان در طراحی محیط آموزشی می تواند موجب افزایش تعامل، تقویت درک مفاهیم و بهبود مهارت های تفکر انتقادی شود. این پژوهش به بررسی راهکارهای بهره گیری از توانمندی های شناختی دانش آموزان در شکل دهی به فضای آموزشی منحصر به فرد پرداخته و نشان می دهد که محیط های یادگیری که بر اساس قابلیت های شناختی طراحی شده اند، موجب افزایش انگیزه، مشارکت و تجربه یادگیری عمیق تر می شوند. تحلیل مطالعات انجام شده بیان می کند که بکارگیری روش های تدریس مبتنی بر شناخت، از جمله استفاده از ابزارهای دیداری، فعالیت های تعاملی و فناوری های نوین، موجب توسعه ظرفیت های ذهنی و ارتقای سطح یادگیری می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که طراحی فضای آموزشی منطبق با قابلیت های شناختی دانش آموزان، نه تنها موجب افزایش بهره وری یادگیری می شود، بلکه به شکل گیری تفکر مستقل و خلاقانه کمک می کند. در این مقاله به صورت مروری به بررسی ظرفیت های شناختی دانش آموزان در فضا سازی منحصر به فرد در تدریس می پردازیم.

کلیدواژه ها:

یادگیری شناختی ، محیط آموزشی ، تفکر انتقادی ، تعامل پویا