نقش میانجی گر: بررسی اثرات روابط معلم و دانش آموز بر رابطه بین عوامل خطر و نتایج تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی آسیب پذیر

چکیده مقاله حاضر به بررسی نقش میانجی گر روابط معلم و دانش آموز در تاثیر عوامل خطر بر نتایج تحصیلی دانش آموزان ابتدایی آسیب پذیر می پردازد. عوامل خطر شامل فقر اقتصادی، مشکلات خانوادگی و عدم دسترسی به منابع آموزشی کافی هستند که می توانند تاثیر منفی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بگذارند. در این مطالعه، با استفاده از روش تحقیق کمی و نمونه گیری از میان دانش آموزان ابتدایی در مناطق محروم، تلاش شده است تا ارتباط بین این عوامل و نتایج تحصیلی آن ها با تاکید بر نقش معلم مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان می دهند که روابط مثبت و حمایتگرانه بین معلمان و دانش آموزان می تواند به عنوان عاملی میانجی گر عمل کند که تاثیر عوامل خطر را کاهش می دهد. معلمان با فراهم آوردن محیطی امن و حمایت کننده، نه تنها می توانند اعتماد به نفس دانش آموزان را افزایش دهند، بلکه به آنان کمک می کنند تا با چالش های مرتبط با شرایط سخت زندگی خود به طور موثرتری مواجه شوند. یافته های این تحقیق اهمیت بهبود کیفیت روابط بین معلم و دانش آموز را برای بهبود نتایج تحصیلی دانش آموزان آسیب پذیر تاکید می کند. با توجه به تاثیر چشمگیر روابط مثبت بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی، ارائه راهکارهایی برای تقویت این روابط در مدارس، به ویژه در مناطق کمتر برخوردار، ضروری به نظر می رسد. این مقاله می تواند به سیاست گذاران و مدیران آموزشی کمک کند تا به منظور حمایت از دانش آموزان آسیب پذیر، رویکردهای موثرتری را اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

میانجی گر ، روابط معلم و دانش آموز ، عوامل خطر ، نتایج تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، آسیب پذیری