نقش معلم در تربیت دینی نوجوانان از منظر نهج البلاغه

تربیت دینی نوجوانان به عنوان سنگ بنای شکل گیری شخصیت اخلاقی و معنوی آنان، همواره مورد توجه آموزه های اسلامی بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی نقش معلم در تربیت دینی نوجوانان با تاکید بر آموزه های نهج البلاغه است. نهج البلاغه به عنوان مجموعه ای از سخنان و نامه های حضرت علی (ع)، اصول تربیتی عمیقی را در خود جای داده که می تواند مبنای تربیت دینی و اخلاقی نوجوانان قرار گیرد. پژوهش حاضر تاکید دارد بر این که معلمان می توانند با به کارگیری مفاهیم نهج البلاغه در تدریس خود، نوجوانان را در مسیر رشد دینی، اخلاقی و اجتماعی هدایت کنند. ازجمله اصول تربیتی نهج البلاغه که می توان در تدریس استفاده کرد، می توان به تاکید بر عدالت، صداقت، تواضع، احترام به حقوق دیگران و رشد شخصیت فردی اشاره کرد. این پژوهش نشان می دهد که معلمان باید علاوه بر آگاهی از مفاهیم دینی، مهارت های تدریس عملی و ارتباط موثر با نوجوانان را در نظر بگیرند تا بتوانند این آموزه ها را به درستی منتقل کنند. یافته ها نشان می دهد که از نگاه امام علی(ع)، معلم نه تنها انتقال دهنده ی دانش، بلکه الگوی عملی، مربی روحی و هدایت گر فکری است که با تلفیق «علم» و «عمل»، «عقل» و «قلب»، نوجوان را به سوی کمال انسانی سوق می دهد. در نهایت، پژوهش به پیشنهاداتی برای ارتقای دانش و مهارت های معلمان در زمینه تربیت دینی نوجوانان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معلم ، تربیت دینی ، نوجوانان ، نهج البلاغه ، آموزه های تربیتی ، اخلاق اسلامی ، تدریس دینی