زیست پذیری شهری در راستای توسعه پایدار: مطالعه شهر سراوان

پس از انقلاب صنعتی، با افزایش جمعیت شهرها و شکل گیری کلان شهرها مسائل زیست محیطی فراوانی پیش آمد؛ طوری که، رویکردهای متنوعی در مورد حفظ محیط زیست شهری همانند نظریه باغشهر، شهر سبز، شهر اکولوژیک و توسعه پایدار شهری در ادبیات برنامه ریزی شهری مطرح شدند که می توان آنها را در راستای به وجود آمدن شهرهای زیست پذیر قلمداد کرد. هدف تحقیق حاضر، سنجش و بررسی شاخص های زیست پذیری در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهر سراوان است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از دید روش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. روش گردآوری داده های مورد نیاز به دو دسته کلی اسنادی و پیمایشی تقسیم می شود. جامعه آماری مورد نظر، شهروندان شهر سراوان به تعداد ۶۰۰۱۴ نفر است که حجم نمونه آماری بر پایه فرمول کوکران، ۳۲۲ نفر است که در بین شهروندان به طور نمونه گیری تصادفی ساده توزیع و به طور مستقیم از آنها پرسشگری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از مدل تحلیل عاملی (Factor Analysis) در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد سه عامل، دارای بیشترین تاثیرگذاری در زیست پذیری شهر سراوان هستند که عبارتند از؛ عامل اول، که بیشترین زیرشاخص تاثیرگذار در آن، عملکرد مدیران شهری در شهر برای کاهش هزینه های زندگی ساکنان می باشد و به تنهایی ۸/۱۹ درصد از کل واریانس را توضیح می دهد (مهم ترین زیرشاخص)؛ عامل دوم، بیشترین زیرشاخص تاثیرگذار، سهولت استفاده آسان معلولان از معابر می باشد که حدود ۱/۷ درصد از کل واریانس را به خود اختصاص داده است، در عامل سوم نیز زیرشاخص میزان دسترسی به خدمات عمومی در شهر، بیشترین تاثیرگذاری را با میزان واریانس ۵/۵ درصد دارد.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری شهری ، برنامه ریزی ، توسعه پایدار ، شهر سراوان