توسعه روش ارزیابی پایداری شبکه آب شهری با نوآفرینی شاخص نقطه ای پایداری- مطالعه موردی آبیک

طراحی برنامه های بازسازی و توسعه شبکه های آب قبل از هر گونه اقدام اجرایی به منظور جلوگیری از اتلاف هزینه ها، نیازمند شبیه سازی تاثیر گزینه های اجرایی بر عملکرد شبکه است. همچنین ارزیابی عملکرد شبکه در دوره های زمانی (روزانه، ماهیانه، فصلی و سالیانه) به منظور تعیین پایداری کلی شبکه برای و یا مقایسه عملکرد شبکه های همگون نیز انجام می شود. در عین حال توجه به ارزیابی کارآیی موضعی و نقطه ای شبکه و ارتباط آن با مولفه های شاخص پایداری، ضروری می نماید؛ بنابراین ای پژوهش برای انجام سازوکار حصول به شاخص نقطه ای بعنوان یک راهکار نوین برای نشان دادن اثرات تغییرات بر روی نقاط مصرف، طراحی انجام شد. در گام اجرایی شبیه سازی هیدرولیکی شبکه واقعی توزیع آب در آبیک قزوین، برای استخراج داده لازم، انجام شد شد. سپس شاخص های نقطه ای تاب آوری، آسیب پذیری و قابلیت اطمینان، استخراج و سپس شاخص های نقطه ای و کل پایداری شبکه در سه حالت کمینه، متوسط و بیشینه مصرف مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در حالت بیشینه مصرف، توزیع پایداری نقطه ای مقادیر کمتری نسبت به سایر حالات مصرف را داشت به شکلی که روند تغییرات شاخص کل پایداری شبکه با کاهش فشار از ۰.۶۶ به ۰.۴۱ کاهش یافته بود. در همین حالت و همزمان، متوسط شاخص نقطه ای شبکه از ۰.۸ به ۰.۲۷ کاهش یافته بود؛ بنابراین مقایسه شاخص های پایداری کل و نقطه ای شبکه، نشان می دهد که میزان و توزیع شاخص پایداری نقاط شبکه با افزایش مصرف (کاهش فشار) نسبت به شاخص پایداری کل در همین شرایط، کاهش بیشتری را داشته است. اینگونه استنباط شد که شاخص پایداری نقطه ای در حالت بیشینه مصرف در مقایسه با شاخص پایداری کل، معرف بهتری برای گره های مصرف شبکه بود؛ بنابراین می توان توصیه نمود که در برنامه های اصلاح و بازسازی شبکه، ارزیابی و ارتقای پایداری نقطه ای، نتایج اجرایی مطلوب تری را فراهم خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

شبکه توزیع آب ، پایداری ، تاب آوری ، آسیب پذیری ، قابلیت اطمینان