اکوتوریسم و گردشگری پایدار

امروزه پس از گذشت سالیان دراز از حیات آدمی بر روی کره خاکی، مناظر و چشم اندازهای طبیعی همچنان در معرض خطرات ناشی از فعالیت های انسانی است. عوامل مختلفی وجود دارند که جاذبه های طبیعی را تحت تاثیر خود قرار می دهند که یکی از این عوامل، صنعت گردشگری می باشد و از چالش های پیش روی گردشگری مباحث مربوط به حفاظت از محیط زیست است. گردشگری نباید صرفا لذت بردن از منابع طبیعی توام با آسیب رساندن به آن باشد بلکه می بایست فرهنگ مسئولیت پذیری و حفظ منابع طبیعی در این صنعت نهادینه گردد و برای جلوگیری و یا کاهش اثرات منفی آن در محیط زیست لازم است برنامه ریزان و دست اندکاران به هنگام تهیه طرح های جامع و تفصیلی از یک طرف نیازهای اساسی توریست ها را پیش بینی کنند و از سوی دیگر نسبت به اثرات مثبت و منفی آن بیندیشند. اکوتوریسم نوع جدیدی از گردشگری است که گردشگر در آن یک سفر مسئولانه به مکان های طبیعی با تمرکز بر حفاظت از محیط زیست و کمک به جوامع محلی برای سالم ماندن را انجام می دهد. اکوتوریسم گرایش نوین در صنعت جهانگردی است لذا اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط زیست به منظور دستیابی به توسعه پایدار امری ضروری است، سازمان جهانی جهانگردی هم توسعه پایدار را فعالیتی می داند که نه تنها منابع طبیعی و فرهنگی را حفظ می کند بلکه ظرفیت را نیز برای ایجاد درآمد و اشتغال به طور مستمر افزایش می دهد. هدف از این پژوهش تعریف اکوتوریسم در توسعه گردشگری پایدار می باشد و زمینه های حفاظت از موهبت های الهی و مراقبت برای آینده و آیندگان است. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و نتایج آن حاکی از این است اکوتوریسم به حفظ منابع طبیعی کمک می کند اقتصاد را تقویت خواهد کرد، فرصت هایی برای سفر و اکتشاف فراهم می سازد، درک فرهنگ های مختلف را تشویق می کند و آگاهی زیست محیطی مردم را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اکوتوریسم ، توسعه پایدار