یکپارچه سازی سازوکارهای حکمرانی بهرهوری در نظام مدیریت شهری

با وجود آنکه در کشور ما بهره وری باید راهبرد اصلی برای توسعه اقتصادی باشد و هرچند اهداف بلندی در «قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران» در زمینه سهم بهره وری از رشد اقتصادی تعیین شده است، اما سیاست هایی که تاکنون در این عرصه تدوین و پیگیری شده اند، کمتر به شهر و نظام مدیریت شهری توجه داشته اند. به منظور ترمیم این خلل سیاستی، طی مطالعه حاضر مجموعه ای از گزینه های سیاستی برای ارتقای بهره وری شهری کشور شناسایی شده است که از تالقی ابعاد دوگانه مفهوم بهره وری (شامل کارایی و اثربخشی) با ذینفعان پنج گانه نظام بهره وری شهری (شامل افراد، گروه ها، محلات، کسب وکارها و مجریان) به دست می آیند. تحلیل های انجام شده با تکنیک «فرایند رتبه بندی تفسیری» نشان داد که این ده حوزه سیاستی را می توان در سه سطح اولویت بندی کرد؛ ضمن آنکه اولویت دارترین حوزه، «اثربخشی مجریان» در سازمان هایی مانند شهرداری و شورای اسلامی شهر است. سیاست های پیشنهادی این مطالعه در دو مسیر موازی و مکمل ارائه شده اند که بخش نخست به جنبه کارایی از مفهوم بهره وری شهری مرتبط است و قسمت دوم نیز جنبه اثربخشی را پوشش می دهد. برای ارتقای کارایی نظام مدیریت شهری، دو سیاست «فرهنگ سازی» و «هوشمندسازی» پیشنهاد شده اند و درباره اثربخشی نیز دو سیاست کالن «مشارکت جویی» و «حل نوآورانه مسائل» شناسایی شده اند. به منظور عملیاتی کردن سیاست های یادشده، اجرای مجموعه ای از فعالیت های سیاستی ضروری هستند که می توان آن ها را در چهار بازه زمانی متوالی (شامل کوتاه، میان، بلند و درازمدت) برنامه ریزی نمود. در پایان نیز مجموعه ای از شاخص های کلیدی برای پایش میزان موفقیت بسته سیاستی بهره وری شهری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، نظام مدیریت شهری ، شهر بهره ور ، بهره وری شهری ، حکمرانی بهره وری