تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر تقویت تفکر انتقادی و یادگیری فعال در کلاس درس

هدف این مقاله، بررسی جامع تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه (PBL) بر تقویت تفکر انتقادی و ترویج یادگیری فعال در کلاس درس است. در دنیای پیچیده کنونی، صرف انتقال دانش کافی نیست و توسعه مهارت هایی چون تفکر انتقادی، حل مسئله، همکاری و یادگیری فعال از اهمیت بالایی برخوردار است. آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان یک رویکرد دانش آموزمحور، با درگیر کردن دانش آموزان در مسائل واقعی و چالش برانگیز، به دنبال تحقق این اهداف است. این مقاله با تبیین ویژگی های کلیدی PBL، سازوکارهایی را که از طریق آن ها این رویکرد به پرورش مولفه های تفکر انتقادی (تحلیل، ارزیابی، استنتاج، خودتنظیمی) و اصول یادگیری فعال (مالکیت، همکاری، کاربرد عملی، تامل) کمک می کند، مورد بررسی قرار می دهد. شواهد پژوهشی نیز به طور قاطع اثربخشی PBL را در افزایش هر دو مهارت تایید می کنند. با وجود چالش هایی نظیر محدودیت های زمانی و منابع، نیاز به آموزش معلمان و پیچیدگی های ارزیابی، راهکارهایی چون توسعه حرفه ای معلمان، بومی سازی پروژه ها و حمایت های سیستمی برای غلبه بر آن ها ارائه شده است. در نهایت، مقاله بر نقش محوری فناوری در تسهیل PBL و همسویی آن با توسعه مهارت های قرن بیست و یکم تاکید می کند و PBL را به عنوان الگویی غالب برای آینده آموزش معرفی می نماید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی:آموزش مبتنی بر پروژه ، تفکر انتقادی ، یادگیری فعال ، مهارت های قرن بیست و یکم ، نظام آموزشی ایران.