شناسایی مولفه های استفاده از فناوری های نوین برای بهبود جذب، آموزش و نگهداری (کارکنان در محیط های آموزشی) یک بررسی فراترکیبی

مطالعه حاضر به بررسی فراترکیبی نقش فناوری های نوین را در بهبود جذب، آموزش و نگهداری کارکنان در محیط های آموزشی می پردازد. در عصری که ابزارهای دیجیتال به سرعت در حال بازتعریف کار و یادگیری هستند، نهادهای آموزشی با فشار فزاینده ای برای سازگاری با راهکارهای فناورانه به منظور جذب نیروی انسانی ماهر، تسهیل توسعه حرفه ای مستمر و کاهش ترک خدمت مواجه اند. این مطالعه با هدف شناسایی موثرترین مولفه های فناورانه که به این کارکردهای منابع انسانی کمک می کنند انجام شده است.روش تحقیق این مطالعه با رویکرد آمیخته، و تکنیک فراترکیب می باشد . جامعه آماری متشکل از متون علمی و اسناد سازمانی مرتبط با رویه های منابع انسانی آموزشی بود. نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. نمونه مطالعه حاضر شامل ۲۵ مقاله منتخب منتشر شده در سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۴ بود. داده ها از طریق کدگذاری محتوا و سنتز با استفاده از ترکیب نگاشت فراوانی آماری و استخراج تم کیفی تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که پلتفرم های منابع انسانی مبتنی بر ابر، سامانه های پذیرش مجازی، سامانه های مدیریت یادگیری (LMS)، تحلیل داده و پلتفرم های جذب مبتنی بر هوش مصنوعی، بیشترین ارجاع را برای بهبود فرآیند جذب دارند. برای آموزش، ابزارهای تعاملی مانند شبیه سازهای واقعیت مجازی و ماژول های یادگیری خرد برجسته بودند. در حوزه نگهداری، اپلیکیشن های مشارکت کارکنان، داشبوردهای بازخورد و ابزارهای پیشرفت شغلی شخصی سازی شده به افزایش وفاداری سازمانی و کاهش ترک خدمت کمک کردند.در واقع باید در نظر داشت که اگرچه فناوری باعث بهبود کارایی می شود، موفقیت آن به میزان سازگاری فرهنگ سازمانی، سواد دیجیتال کاربران و پشتیبانی فنی مستمر بستگی دارد. برداشت کارکنان نشان می دهد که ادغام فناوری های نوین باید با اصول طراحی انسان محور همسو باشد تا انگیزه حفظ شود و مقاومت در برابر تغییر کاهش یابد.بنابراین ادغام فناوری صرفا یک ارتقاء فنی نیست بلکه یک تحول راهبردی است که نیازمند همسویی با ارزش های آموزشی، ساختارهای سازمانی و نیازهای نیروی کار است.

کلیدواژه ها:

فناوری نوین ، آموزش و نگهداری کارکنان ، محیط های آموزشی ، فراترکیب