ارتباط موثر معلم و دانش آموز: ایجاد پیوند عاطفی سالم در محیط آموزشی معاصر و تاثیرگذاری بر بهبود کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری و توسعه شخصیت چندبعدی فراگیران

در عصر حاضر که نظام های آموزشی با تحولات شگرف فناوری اطلاعات، تغییرات اجتماعی-فرهنگی و ضرورت توجه به ابعاد عاطفی و روانشناختی یادگیری مواجه هستند، ارتباط موثر میان معلم و دانش آموز به عنوان یکی از بنیادی ترین و استراتژیک ترین عوامل موفقیت آموزشی شناخته شده و نقش تعیین کننده ای در شکل دهی به تجربیات یادگیری مثبت، افزایش انگیزش تحصیلی، تقویت اعتماد به نفس، کاهش اضطراب و استرس، پرورش مهارت های اجتماعی-عاطفی و در نهایت، دستیابی به اهداف تربیتی عالی رتب ایفا می کند. این مطالعه با بهره گیری از رویکرد تحلیلی-توصیفی و مرور نظام مند ادبیات پژوهشی داخلی و خارجی، به بررسی جامع و عمیق مولفه ها، مکانیزم ها، راهکارها و تکنیک های عملی ایجاد پیوند عاطفی سالم در محیط آموزش می پردازد که شامل ارتباط کلامی و غیرکلامی موثر، نشان دادن همدلی (Empathy) و درک متقابل، ایجاد محیط حمایتگر و روانشناختی امن، تقویت انگیزش درونی (Intrinsic Motivation)، پرورش احساس تعلق و هویت مثبت تحصیلی در دانش آموزان می باشد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که برقراری روابط مبتنی بر احترام متقابل، اعتماد دوسویه، صمیمیت احساسی، درک عمیق تفاوت های فردی و پاسخگویی مناسب به نیازهای عاطفی دانش آموزان، منجر به بهبود قابل ملاحظه عملکرد تحصیلی، کاهش مشکلات رفتاری، افزایش مشارکت فعال و خلاق در فعالیت های کلاسی، تقویت مهارت های خودتنظیمی (Self-Regulation) و در مجموع، پرورش شخصیت های متعادل، سازگار و موفق خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ارتباط موثر معلم-دانش آموز ، پیوند عاطفی سالم ، محیط حمایتگر آموزشی ، همدلی در تعلیم و تربیت ، انگیزش تحصیلی ، روانشناسی تربیتی