اثر آموزش آمادگی شناختی بر سلامت جسمانی و ادراک استرس در عملیات انتظامی

زمینه و هدف: موقعیت­ های پیش­ بینی­ ناپذیر انتظامی می­ توانند استرس بالا و کاهش سلامت را سبب شوند که لازم است افراد آمادگی لازم برای مواجهه با این موقعیت­ ها را داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش آمادگی شناختی بر سلامت جسمانی و ادارک استرس در موقعیت شبیه­ سازی عملیات انتظامی بود. روش: پژوهش از نوع شبه­ آزمایشی در قالب پیش­ آزمون و پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش درجه­ داران انتظامی بود که ۳۸ نفر داوطلبانه و بر اساس ملاک­ های ورود و خروج، وارد پژوهش شدند؛ لذا شیوه نمونه­ گیری به­ صورت داوطلبانه بود و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. همچنین جهت گردآوری داده ها از مقیاس واکنش به استرس ادراک شده (PSRS) و در بعد جسمانی ضربان قلب، تعداد تنفس، دمای بدن، فشار خون و پاسخ گالوانیکی با حسگرهای نوروفیدبک استفاده شد. تنها برای گروه آزمایش ۴۰ جلسه آموزش آمادگی شناختی (به­ صورت گروهی و هر جلسه ۹۰ دقیقه) ارائه شد. یافته ­ها: تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) نشان داد که آموزش آمادگی شناختی سبب کاهش واکنش­ های شناختی و جسمانی در واکنش­ پذیری به استرس موقعیتی و نیز افزایش شاخص های سلامت جسمانی می­ شود. نتیجه­ گیری: برجسته­ ترین مزیت به کارگیری آمادگی شناختی آن است که موجبات کاهش استرس و خطاهای انسانی را فراهم می­ آورد؛ لذا در صورت آموزش­ های لازم در قالب علوم­ شناختی درک بهتری از موقعیت رخ می­ دهد و با کاهش استرس­ های موقعیتی و افزایش سلامتی، فرد بار روانی کمتری را متحمل می­ شود که این امر خود به خود به انتقال راحت­ تر آموخته­ ها و مهارت­ های کسب شده به شرایط مبهم کنونی می­ شود.

کلیدواژه ها:

آمادگی شناختی ، سلامت جسمانی ، ادراک استرس ، شبیه ساز عملیات انتظامی