بررسی اثر آموزش مهارت های کار تیمی بر تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان

هدف مقاله حاضر، بررسی و تحلیل نقش آموزش مهارت های کار تیمی در تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان بر اساس مرور نظام مند منابع علمی و پژوهش های انجام شده در این حوزه است. مهارت های اجتماعی شامل مجموعه ای از توانایی ها نظیر برقراری ارتباط موثر، همکاری، همدلی، مدیریت تعارض و احترام به حقوق دیگران است که در شکل گیری شخصیت و موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان نقش اساسی دارند. کاهش تعاملات چهره به چهره و گرایش روزافزون به فعالیت های فردمحور، موجب اهمیت بیش تر برنامه های آموزشی مشارکتی شده است. کار تیمی به عنوان رویکردی فعال در آموزش، زمینه تعامل سازنده، تقسیم وظایف، همفکری، حل مسئله جمعی و افزایش مسئولیت پذیری را فراهم می کند. در این مقاله با استفاده از جستجوی گسترده در پایگاه های اطلاعاتی معتبر داخلی و خارجی، مطالعات انجام شده طی دو دهه اخیر گردآوری و مورد تحلیل محتوایی قرار گرفت. یافته های مرور نشان دادند که آموزش مهارت های کار تیمی، بهبود قابل توجهی در ابعاد مختلف مهارت های اجتماعی از جمله مهارت های ارتباطی، حل تعارض، همکاری و اعتماد متقابل ایجاد می کند. همچنین، عوامل موثر بر اثربخشی این آموزش ها شامل کیفیت محتوای آموزشی، نقش تسهیل گر معلم، مدت و تداوم جلسات، و تناسب روش های آموزشی با سن و ویژگی های دانش آموزان است. بررسی ها حاکی از آن است که تلفیق کار تیمی با فعالیت های کلاسی و فوق برنامه، نتایج پایدارتر و عمیق تری در رشد اجتماعی دانش آموزان به همراه دارد. در جمع بندی، مرور منابع بیانگر این است که تقویت مهارت های اجتماعی از طریق کار تیمی، نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کمک می کند بلکه آمادگی دانش آموزان برای حضور فعال و سازنده در جامعه را نیز ارتقا می بخشد. بر این اساس، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی، برنامه ریزان درسی و معلمان از کار تیمی به عنوان راهبردی کلیدی در فرآیند یاددهی یادگیری بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

مهارت های کار تیمی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ، آموزش مشارکتی ، همکاری گروهی