تاثیر استفاده از فناوری درکلاس درس/

تحول فناوری های نوین آموزشی طی دهه های اخیر بسترهای جدیدی برای بهبود فرآیند یاددهی–یادگیری در کلاس های درس ایران فراهم کرده است. این مقاله در سه بخش اصلی، مفاهیم نظری، مطالعات موردی و تحلیل نتایج را بررسی می کند. در بخش نخست، چارچوب های نظری شناختی–ساخت گرایانه، اجتماعی–فرهنگی و مدل پذیرش فناوری (TAM) تشریح شده و نشان داده می شود که ادراک سودمندی و سهولت استفاده از فناوری نقشی کلیدی در پذیرش آن دارد. در بخش دوم، سه دسته اصلی ابزارها—چندرسانه ای (ویدئوپروژکتور و تابلوهای هوشمند)، یادگیری همراه (تبلت و موبایل) و سیستم های مدیریت یادگیری (LMS)—مطالعه و با مثال های تجربی در مدارس تهران، مشهد، کرج و دوره کرونا در سه شهر بزرگ ایران مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد بهره گیری از محتوای چندرسانه ای تا ۲۰٪ نمرات میان ترم را افزایش داده، استفاده از تخته هوشمند ۱۸٪ صرفه جویی در زمان و ۷۰٪ رضایت بیشتر دانش آموزان را به همراه داشته و آموزش با تبلت ۲۳٪ بهبود عملکرد در درس شیمی را به ثبت رسانده است. سامانه های پیام رسان مبتنی بر موبایل نیز مشارکت دانش آموزان را تا ۷۵٪ افزایش داده است. در بخش پایانی، آثار کوتاه مدت انگیزشی و مشارکتی و اثرات بلندمدت ارتقای تفکر نقادانه تا ۱۵٪ مورد تاکید قرار گرفته است. از سوی دیگر، چالش های زیرساختی (کندی و قطع اینترنت در مناطق روستایی)، کمبود مهارت دیجیتال معلمان، تغییر نقش معلم و نابرابری دسترسی به ابزارهای دیجیتال بررسی شده و راهکارهایی نظیر تقویت زیرساخت ها، آموزش ضمن خدمت معلمان، توسعه پلتفرم های بومی کاربرمحور، مدل های ترکیبی آموزش، پشتیبانی فنی مستمر و توجه به عدالت دیجیتال پیشنهاد گردیده است. در پایان، چشم اندازهای پژوهشی طولی، بررسی تاثیر فناوری بر مهارت های نرم و نیاز به سند راهبردی ملی یکپارچه سازی فناوری در آموزش وپرورش مطرح شده است. نتایج این پژوهش می تواند راهنمای سیاست گذاران و مدیران آموزشی برای برنامه ریزی و عملیاتی سازی فناوری های آموزشی در ایران باشد.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، یادگیری چندرسانه ای ، سیستم مدیریت یادگیری (LMS) ، تبلت و موبایل در آموزش ، مدل پذیرش فناوری (TAM) ، عدالت دیجیتال