تحلیل الگوهای نوین ارزیابی عملکرد یادگیری و نقش آن در ارتقاء عدالت آموزشی

ارزیابی عملکرد یادگیری یکی از ارکان کلیدی در فرآیند آموزشی است که نه تنها به سنجش میزان دستیابی فراگیران به اهداف آموزشی کمک می کند، بلکه نقش تعیین کننده ای در جهت دهی به برنامه های درسی و تصمیم گیری های آموزشی دارد. در سال های اخیر، با تغییر نگرش نسبت به آموزش و یادگیری، الگوهای نوین ارزیابی جایگزین روش های سنتی مبتنی بر آزمون های کتبی و نمره محور شده اند. این مقاله به تحلیل الگوهای نوین ارزیابی از جمله ارزیابی تکوینی، ارزیابی عملکردی، ارزیابی خودسنجی و هم سال سنجی پرداخته و نقش آن ها را در ارتقاء عدالت آموزشی بررسی می کند.مطالعه حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی و با مرور منابع پژوهشی روز، به این نتیجه دست یافته است که استفاده از الگوهای نوین ارزیابی، موجب شناخت دقیق تر از توانایی ها، سبک های یادگیری، و پیشرفت فردی هر دانش آموز می شود. این نوع ارزیابی ها با تاکید بر فرایند یادگیری به جای نتیجه گرایی صرف، به ایجاد فرصت های برابر برای همه فراگیران کمک کرده و از برچسب زنی، مقایسه های ناعادلانه و بازتولید نابرابری های آموزشی جلوگیری می کنند.از سوی دیگر، این الگوها معلمان را به مشاهده، تحلیل و بازخورددهی مستمر تشویق کرده و به دانش آموزان این امکان را می دهند تا در مسیر یادگیری فعال تر و خودآگاه تر باشند. در نتیجه، الگوهای نوین ارزیابی به عنوان ابزاری توانمند در تحقق عدالت آموزشی، نقش مهمی در کاهش شکاف های یادگیری و ارتقای کیفیت آموزش ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: ارزیابی عملکرد ، ارزیابی تکوینی ، عدالت آموزشی ، ارزیابی نوین ، خودسنجی ، یادگیری فعال ، نظام آموزشی.