تاثیر انگیزش درونی و بیرونی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

انگیزش یکی از اساسی ترین عوامل موثر بر فرآیند یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. انگیزش به نیرویی اشاره دارد که رفتار را آغاز، هدایت و پایدار می کند. در حوزه روانشناسی تربیتی، دو نوع اصلی انگیزش شناسایی شده اند: انگیزش درونی و انگیزش بیرونی. انگیزش درونی به تمایل به انجام یک فعالیت به خاطر خود فعالیت و لذت ناشی از آن اشاره دارد، در حالی که انگیزش بیرونی به انجام یک فعالیت به خاطر دریافت پاداش یا اجتناب از تنبیه خارجی مربوط می شود. این مقاله به بررسی تاثیر این دو نوع انگیزش بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. دوره ابتدایی به عنوان حساس ترین دوره شکل گیری نگرش های یادگیری و پایه های تحصیلی، اهمیت ویژه ای در توسعه الگوهای انگیزشی دارد. این مقاله با تکیه بر مبانی نظری و یافته های پژوهشی، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری انگیزش درونی (مانند کنجکاوی، علاقه به موضوع درسی، لذت یادگیری) و انگیزش بیرونی (مانند نمره، جایزه، تشویق والدین یا معلم) بر جنبه های مختلف عملکرد تحصیلی از جمله یادگیری عمیق، پایداری در تکالیف، خلاقیت، مشارکت در کلاس و نتایج آزمون ها می پردازد. همچنین، تعامل پیچیده بین این دو نوع انگیزش و نقش عوامل محیطی مانند خانواده، مدرسه، معلم و همسالان در شکل گیری و تقویت آن ها مورد بحث قرار می گیرد. هدف نهایی این مقاله، ارائه درک جامع از دینامیک های انگیزشی در دانش آموزان ابتدایی و ارائه پیامدهای عملی برای معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی به منظور ارتقاء انگیزش و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی این گروه سنی است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، روانشناسی تربیتی ، یادگیری.