کاربردهای هوش مصنوعی در زبان ادبیات فارسی

هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به عنوان یکی از پیشرفت های تحول آفرین قرن بیست ویکم، نقش چشم گیری در توسعه علوم انسانی، به ویژه زبان و ادبیات فارسی ایفا کرده است. مقاله حاضر به بررسی جامع کاربردهای هوش مصنوعی در حوزه زبان و ادبیات فارسی می پردازد و نشان می دهد که چگونه فناوری های نوین می توانند در تحلیل متون ادبی، پردازش زبان طبیعی، و ارتقای آموزش زبان فارسی نقش آفرینی کنند.در این پژوهش، ابتدا مفاهیم بنیادین هوش مصنوعی و زیرشاخه های آن نظیر یادگیری ماشینی، یادگیری عمیق و پردازش زبان طبیعی (NLP) معرفی می شوند. سپس کاربردهای عملی AI در تحلیل محتوای متون ادبی فارسی مورد بررسی قرار می گیرد. از جمله این کاربردها می توان به استخراج مضامین ادبی، طبقه بندی ژانرهای شعری، شناسایی سبک نویسندگان، تحلیل واژگان کلیدی، و بررسی سیر تحول زبانی در متون کلاسیک و معاصر اشاره کرد.همچنین، استفاده از مدل های زبانی پیشرفته در خلق شعر و داستان، بازنویسی متون ادبی، و حتی شبیه سازی سبک نگارشی نویسندگان معروف فارسی، بخش دیگری از این توانمندی ها را شامل می شود. هوش مصنوعی علاوه بر تحلیل و تولید، می تواند به عنوان ابزاری در آموزش زبان و ادبیات فارسی مورد استفاده قرار گیرد؛ به گونه ای که با طراحی سامانه های هوشمند تعاملی، امکان یادگیری سفارشی و تطبیقی برای زبان آموزان فراهم می شود.این مقاله همچنین به چالش هایی مانند ضعف منابع داده ای در زبان فارسی، پیچیدگی های معنایی و بلاغی متون کلاسیک، و ضرورت بومی سازی الگوریتم ها اشاره می کند. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه زیرساخت های فناورانه، تقویت همکاری میان متخصصان علوم رایانه و ادبیات، و ایجاد پلتفرم های هوشمند بومی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: هوش مصنوعی ، زبان فارسی ، ادبیات فارسی ، پردازش زبان طبیعی ، تحلیل متون ادبی ، یادگیری ماشینی ، تولید متن ، آموزش هوشمند.