بررسی تاثیر شیوه های نوین تدریس بر یادگیری عمیق دانش آموزان دوره ابتدایی

یادگیری عمیق، که به فرایند درک و سازماندهی فعالانه اطلاعات، ایجاد ارتباط بین مفاهیم، تفکر انتقادی و توانایی به کارگیری دانش در موقعیت های جدید اشاره دارد، از اهداف اصلی آموزش و پرورش در قرن بیست و یکم محسوب می شود. در مقابل، یادگیری سطحی تنها به حفظ طوطی وار اطلاعات بدون درک واقعی می پردازد. دوره ابتدایی به عنوان بنیان شکل گیری شخصیت و توانایی های شناختی دانش آموزان، اهمیت ویژه ای در پرورش یادگیری عمیق دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شیوه های نوین تدریس بر یادگیری عمیق دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفته است. این مقاله با مرور مبانی نظری یادگیری عمیق و معرفی برخی از مهم ترین شیوه های نوین تدریس نظیر یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر پرسشگری، یادگیری مشارکتی و تدریس فعال، به تحلیل چگونگی تاثیر این رویکردها بر ابعاد مختلف یادگیری عمیق می پردازد. یافته های مروری نشان می دهد که شیوه های نوین تدریس با تمرکز بر دانش آموزمحوری، فعالیت های چالش برانگیز، تعاملات اجتماعی و کاربرد دانش در موقعیت های واقعی، می توانند به طور موثری تفکر انتقادی، مهارت های حل مسئله، خلاقیت، انگیزه و توانایی انتقال یادگیری را در دانش آموزان ابتدایی تقویت کنند. در پایان، به چالش های پیش رو در اجرای این شیوه ها و راهکارهای پیشنهادی برای ارتقای یادگیری عمیق در دوره ابتدایی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شیوه های نوین تدریس ، یادگیری عمیق ، دانش آموزان دوره ابتدایی ، آموزش و پرورش ، فرایند یادگیری.