بررسی اثربخشی آموزش تفکر مثبت و خوش بینی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان

هدف از مقاله حاضر، مرور و تحلیل نظام مند مطالعات انجام شده در زمینه اثربخشی آموزش تفکر مثبت و خوش بینی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطوح مختلف تحصیلی است. با توجه به رشد روزافزون توجه به مولفه های روان شناختی در فرآیند یادگیری، پژوهش های متعددی در سال های اخیر به بررسی نقش رویکردهای مثبت نگر در بهبود عملکرد تحصیلی پرداخته اند. در این مقاله مروری، تلاش شده است با گردآوری و تحلیل نتایج پژوهش های تجربی داخلی و خارجی، دیدگاه جامعی نسبت به اثربخشی آموزش تفکر مثبت و خوش بینی در حوزه آموزش و پرورش فراهم شود.. یافته ها نشان می دهد که آموزش تفکر مثبت و خوش بینی به طور مستقیم و غیرمستقیم باعث بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش انگیزش درونی، ارتقای خودکارآمدی و کاهش اضطراب امتحان در دانش آموزان می شود. همچنین، بسیاری از پژوهش ها بر نقش واسطه ای عوامل روانی چون شادکامی، تاب آوری و نگرش مثبت به خود در این فرآیند تاکید کرده اند.نتایج نشان می دهد که مداخله های مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر، به ویژه آموزش تفکر مثبت و خوش بینی، از پتانسیل بالایی برای بهبود کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی برخوردارند. بنابراین، توصیه می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی، این نوع آموزش ها را در برنامه های درسی و فوق برنامه مدارس بگنجانند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: آموزش تفکر مثبت ، خوش بینی ، عملکرد تحصیلی ، روان شناسی مثبت نگر ، مقاله مروری ، دانش آموزان