کاربرد یادگیری معکوس در بهبود توانمندی های تحصیلی دانش آموزان

یادگیری معکوس، به عنوان یک رویکرد نوین در آموزش، الگوی سنتی انتقال دانش در کلاس درس را دستخوش تغییر قرار داده است. در این رویکرد، فعالیت های مربوط به دریافت محتوا (مانند تماشای ویدئوهای آموزشی یا مطالعه ی متون) به خارج از کلاس منتقل شده و زمان کلاس به فعالیت های تعاملی، حل مسئله، بحث و کاربرد دانش اختصاص می یابد. هدف اصلی این مقاله، بررسی جامع کاربرد یادگیری معکوس در بهبود توانمندی های تحصیلی دانش آموزان است. این مقاله به تشریح مبانی نظری یادگیری معکوس، نحوه ی اجرای آن، تاثیرات آن بر ابعاد مختلف توانمندی های تحصیلی از جمله درک مفهومی، مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی، همکاری و خودتنظیمی در یادگیری می پردازد. همچنین، چالش ها و ملاحظات مرتبط با پیاده سازی این رویکرد مورد بحث قرار گرفته و با استناد به یافته های پژوهش های انجام شده در ایران، به بررسی جایگاه و اثربخشی یادگیری معکوس در نظام آموزشی کشور می پردازیم. نتایج پژوهش ها عمدتا حاکی از تاثیر مثبت یادگیری معکوس بر بهبود عملکرد تحصیلی و توسعه ی مهارت های شناختی و فراشناختی دانش آموزان است، هرچند نیازمند توجه به عواملی مانند دسترسی به فناوری و آمادگی معلمان و دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: یادگیری معکوس ، کلاس معکوس ، توانمندی های تحصیلی ، نوآوری آموزشی ، آموزش و پرورش ایران.