ارزیابی برنامه های آموزشی تفریحی و تاثیر آن بر خلاقیت کودکان

دوره کودکی، حیاتی ترین مرحله برای رشد و بالندگی توانایی های مختلف، از جمله خلاقیت است. برنامه های آموزشی تفریحی، با ماهیت انعطاف پذیر، کودک محور و مبتنی بر بازی و سرگرمی خود، پتانسیل قابل توجهی در تحریک و پرورش خلاقیت در کودکان دارند. با این حال، اثربخشی این برنامه ها نیازمند ارزیابی دقیق و نظام مند است. هدف این مقاله، بررسی اهمیت برنامه های آموزشی تفریحی در رشد خلاقیت کودکان، تبیین ضرورت و روش های ارزیابی این برنامه ها و تحلیل چگونگی تاثیرگذاری آن ها بر فرآیندهای خلاقانه است. همچنین، با تاکید بر بستر فرهنگی و آموزشی ایران، به نقش و اهمیت این برنامه ها در کشورمان و ضرورت پژوهش های بومی در این زمینه پرداخته خواهد شد. در این راستا، ضمن مروری بر مبانی نظری، به روش ها و ابزارهای ارزیابی خلاقیت در کودکان و چالش های پیش رو در این زمینه اشاره می شود. نتایج حاصل از ارزیابی های اثربخش می تواند به بهبود مستمر برنامه ها، تخصیص بهینه منابع و در نهایت، پرورش نسلی خلاق و نوآور کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: برنامه های آموزشی تفریحی ، خلاقیت کودکان ، ارزیابی برنامه ، رشد کودک ، آموزش و پرورش ایران.