ارزیابی تاثیر آموزش دیجیتال بر کاهش فاصله های آموزشی

فاصله های آموزشی، شامل نابرابری در دسترسی، کیفیت، منابع و فرصت های یادگیری، همواره یکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی در سراسر جهان، به ویژه در کشورهایی با تنوع جغرافیایی و اقتصادی مانند ایران بوده است. ظهور و گسترش سریع آموزش دیجیتال، به خصوص پس از همه گیری کووید-۱۹، پتانسیل قابل توجهی را برای کاهش این فاصله ها نمایان ساخته است. این مقاله با هدف ارزیابی تاثیر آموزش دیجیتال بر کاهش فاصله های آموزشی در ایران نگاشته شده است. در این راستا، ابعاد مختلف فاصله های آموزشی (جغرافیایی، اقتصادی-اجتماعی، کیفیت محتوا و تدریس، دسترسی به منابع و نیازهای ویژه) مورد بحث قرار گرفته و سپس چگونگی تاثیرگذاری آموزش دیجیتال بر هر یک از این ابعاد تحلیل می شود. چالش های کلیدی پیش روی پیاده سازی موثر آموزش دیجیتال در ایران، نظیر زیرساخت های ارتباطی، دسترسی به ابزارهای دیجیتال، سواد دیجیتال کاربران، و مسائل فرهنگی و سیاستی نیز مورد بررسی قرار می گیرند. فرصت های ایجاد شده توسط آموزش دیجیتال برای ارتقاء عدالت آموزشی و کاهش نابرابری ها برجسته می گردند. در نهایت، مقاله با ارائه پیشنهادها و راهکارهایی برای حداکثرسازی پتانسیل آموزش دیجیتال در راستای کاهش فاصله های آموزشی در ایران، به پایان می رسد. یافته ها نشان می دهد که با وجود چالش های قابل توجه، آموزش دیجیتال ابزاری قدرتمند برای دسترسی پذیری بیشتر و ارائه محتوای متنوع تر است، اما موفقیت آن به سرمایه گذاری مناسب در زیرساخت ها، آموزش معلمان و دانش آموزان، و سیاست گذاری حمایتی بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: آموزش دیجیتال ، آموزش مجازی ، فاصله های آموزشی ، نابرابری آموزشی ، عدالت آموزشی ، ایران.