استفاده از فناوری واقعیت افزوده برای آموزش عملی علوم

در دهه های اخیر، آموزش علوم تجربی با چالش هایی نظیر کمبود منابع آزمایشگاهی، محدودیت های ایمنی، و دشواری درک مفاهیم انتزاعی روبه رو بوده است. واقعیت افزوده (Augmented Reality - AR) به عنوان یکی از فناوری های نوظهور در حوزه آموزش، امکان تعامل همزمان با دنیای واقعی و مجازی را فراهم می آورد و فرصتی نوین برای غلبه بر موانع سنتی یادگیری علوم فراهم می کند. این مقاله با هدف بررسی کاربردهای واقعیت افزوده در آموزش عملی علوم، به معرفی مزایا، چالش ها، و اثرات این فناوری بر فرآیند یادگیری می پردازد. با مرور پژوهش های انجام شده و تحلیل نمونه های موردی، مشخص شد که استفاده از واقعیت افزوده در آموزش علوم موجب افزایش درک مفاهیم علمی، بهبود تعامل دانش آموزان با محتوای آموزشی، و ارتقای انگیزه و مشارکت آنان در فعالیت های عملی می شود. همچنین، AR امکان شبیه سازی تجربیات آزمایشگاهی پرهزینه یا خطرناک را به شکلی ایمن و قابل دسترس فراهم می سازد. با این حال، موانعی نظیر نیاز به زیرساخت های فنی، عدم آشنایی معلمان با ابزارهای واقعیت افزوده، و مشکلات مربوط به طراحی محتوای تعاملی از جمله چالش های مهم در پیاده سازی گسترده این فناوری هستند. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه موثرتر واقعیت افزوده در آموزش علوم از جمله طراحی بسترهای بومی، آموزش معلمان، و ادغام AR در برنامه های درسی ارائه شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که واقعیت افزوده می تواند به عنوان ابزاری توانمند در جهت تحول آموزش علوم تجربی، بویژه در محیط های آموزشی با امکانات محدود، به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: واقعیت افزوده ، آموزش علوم ، یادگیری تعاملی ، شبیه سازی آموزشی ، فناوری آموزشی ، آزمایشگاه مجازی