معلم آینده درعصرهوش مصنوعی

در عصر دانش محور و تحول دیجیتال، خلاقیت به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست ویکم، نقش تعیین کننده ای در رشد فردی، موفقیت اجتماعی و توسعه پایدار ایفا می کند. با وجود اهمیت بالای این مهارت، نظام های آموزشی سنتی غالبا بر حفظ مطالب و موفقیت در آزمون ها تمرکز دارند و فرصت چندانی برای پرورش خلاقیت دانش آموزان فراهم نمی آورند. این مقاله با هدف تبیین ضرورت آموزش خلاقیت در مدارس و ارائه راهکارهایی عملی برای تحقق این هدف تدوین شده است.یافته های پژوهش نشان می دهد که آموزش خلاقیت نه تنها موجب ارتقاء توانایی حل مسئله، تفکر واگرا و خودباوری در دانش آموزان می شود، بلکه به افزایش انگیزه درونی و مشارکت فعال آن ها در فرآیند یادگیری نیز کمک می کند. برای نهادینه سازی خلاقیت در مدارس، لازم است رویکردهای آموزشی از حالت معلم محور به دانش آموزمحور تغییر یافته و فرصت هایی برای تجربه، آزمایش و اشتباه کردن فراهم شود.از جمله راهکارهای پیشنهادی می توان به بازنگری در برنامه های درسی، استفاده از روش های تدریس نوآورانه (مانند آموزش مبتنی بر پروژه، بازی، هنر و داستان سرایی)، فراهم سازی محیط های یادگیری پویا و حمایت از معلمان در مسیر ارتقاء مهارت های حرفه ای خود اشاره کرد. همچنین، ایجاد فرهنگ مدرسه ای که اشتباه را بخشی طبیعی از فرایند یادگیری بداند و کنجکاوی و نوآوری را تشویق کند، زمینه ساز رشد خلاقیت در دانش آموزان خواهد بود.در نهایت، آموزش خلاقیت نیازمند یک رویکرد جامع و سیستمی است که تمامی ارکان آموزش و پرورش، از سیاست گذاران تا مدیران مدارس و معلمان را در بر گیرد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: خلاقیت ، آموزش خلاقیت ، مدارس ، نوآوری آموزشی ، یادگیری فعال ، مهارت های قرن ۲۱ ، آموزش دانش آموزمحور ، تفکر واگرا.