مروری بر بررسی تاثیر فناوری های نوین بر فرایند یاددهی-یادگیری در آموزش و پرورش

در دنیای پرشتاب امروزی، فناوری به عنوان یکی از نیروهای محرک در تحول نظام های آموزشی مطرح شده است. ورود فناوری های نوین به محیط های یاددهی-یادگیری، زمینه های جدیدی را برای ارتقاء کیفیت آموزش، گسترش دسترسی، افزایش تعامل و بهبود نتایج یادگیری فراهم کرده است. این مقاله مروری با هدف تحلیل تاثیر فناوری های نوین بر فرایند یاددهی-یادگیری انجام شده و جنبه های مختلف کاربرد فناوری در آموزش مانند یادگیری الکترونیکی، واقعیت افزوده و مجازی، هوش مصنوعی، پلتفرم های یادگیری آنلاین و شبکه های اجتماعی آموزشی بررسی می گردد. روش پژوهش به صورت مروری سیستماتیک است و با تحلیل و جمع بندی مطالعات معتبر انجام شده در سال های اخیر، ابعاد مختلف تاثیرات مثبت و چالش های ناشی از ورود فناوری به آموزش و پرورش تحلیل می شود. یافته ها نشان می دهد فناوری های نوین سبب افزایش مشارکت دانش آموزان، ایجاد تجارب یادگیری فردی سازی شده، تسهیل ارزیابی مستمر و ارتقاء انگیزه یادگیری شده اند. با این حال، چالش هایی مانند شکاف دیجیتال، کمبود منابع زیرساختی، نیاز به آموزش معلمان و ضعف سیاست گذاری ها نیز به چشم می خورد. نتیجه گیری مقاله تاکید می کند که فناوری به خودی خود عامل موفقیت آموزشی نیست، بلکه استفاده موثر، هدفمند و همراه با تحول در نگرش معلمان، برنامه ریزی آموزشی و سیاست گذاری کلان، ضامن بهره وری واقعی از آن است. در نهایت پیشنهادهایی برای توسعه پایدار و عادلانه فناوری در آموزش و پرورش ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، یادگیری الکترونیکی ، آموزش هوشمند ، یادگیری ترکیبی ، هوش مصنوعی