رابطه بین خودباوری دانش آموزان و سطح خلاقیت آنان در دوره ابتدایی

خودباوری و خلاقیت از جمله مولفه های روان شناختی کلیدی در رشد و شکوفایی کودکان به ویژه در دوره ابتدایی به شمار می آیند. در سال های آغازین آموزش رسمی، توسعه خودباوری می تواند نقش موثری در تقویت مهارت های ذهنی و خلاقیت دانش آموزان ایفا کند. مقاله حاضر یک مرور نظام مند بر مطالعات پیشین پیرامون رابطه بین خودباوری دانش آموزان و سطح خلاقیت آنان در دوره ابتدایی ارائه می دهد. هدف اصلی این مقاله، شناسایی الگوهای رایج، یافته های کلیدی و شکاف های پژوهشی در این حوزه است.با بررسی مجموعه ای از مقالات علمی منتشر شده در دو دهه اخیر، مشخص گردید که بیشتر پژوهش ها بر وجود رابطه مثبت و معنادار بین خودباوری و خلاقیت تاکید دارند. به طور مشخص، خودباوری موجب افزایش انگیزه درونی، جسارت در تجربه های جدید، و تقویت استقلال فکری می شود که همگی از عوامل زمینه ساز بروز رفتارهای خلاقانه هستند. یافته ها همچنین نشان می دهند که محیط های آموزشی حمایت گر، روابط مثبت معلم-دانش آموز، و فضای تشویقی خانواده در رشد هم زمان خودباوری و خلاقیت نقش مهمی دارند.برخی مطالعات نیز به بررسی تفاوت های جنسیتی، فرهنگی و اجتماعی در این رابطه پرداخته اند و نشان داده اند که عوامل محیطی می توانند شدت و جهت این ارتباط را تحت تاثیر قرار دهند. با این حال، خلاهایی نظیر کم توجهی به ابزارهای بومی سنجش خلاقیت و خودباوری، محدود بودن پژوهش های طولی و تجربی، و تمرکز بر نمونه های شهری، از جمله چالش های موجود در این بدنه پژوهشی هستند.در پایان، مقاله بر ضرورت طراحی مداخلات آموزشی هدفمند برای تقویت خودباوری و پرورش خلاقیت در دانش آموزان ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: خودباوری ، خلاقیت ، دانش آموزان ابتدایی ، روان شناسی تربیتی ، انگیزش درونی ، یادگیری خلاق ، مرور نظام مند ، آموزش و پرورش ابتدایی ، اعتماد به نفس ، رشد فردی