فراشناخت در کلاس های ابتدایی: استراتژی های عملی برای آموزش خودتنظیمی یادگیری

دنیای در حال تغییر امروز نیازمند یادگیرندگانی است که نه تنها دانش را جذب کنند، بلکه قادر به مدیریت فرآیندهای یادگیری خود باشند. این امر مستلزم پرورش مهارت های فراشناخت و خودتنظیمی یادگیری از سنین پایین است. فراشناخت به توانایی فرد در تفکر درباره تفکر خود اشاره دارد و شامل دانش فراشناختی (آنچه فرد درباره تفکر و یادگیری می داند) و تنظیم فراشناختی (نظارت و کنترل فرآیندهای یادگیری) است. خودتنظیمی یادگیری فرآیند فعالانه ای است که در آن یادگیرندگان اهداف خود را تعیین کرده و بر شناخت، انگیزش و رفتار خود نظارت و کنترل دارند تا به این اهداف دست یابند. آموزش این مهارت ها در مقطع ابتدایی بنیان های یادگیری مادام العمر و موفقیت تحصیلی آتی را بنا می نهد. این مقاله با تبیین مفاهیم بنیادین فراشناخت و خودتنظیمی یادگیری، به بررسی اهمیت آموزش این مهارت ها در مقطع ابتدایی می پردازد و مجموعه ای از استراتژی های عملی و مبتنی بر پژوهش را برای معلمان ابتدایی ارائه می دهد. این استراتژی ها شامل آموزش صریح، مدل سازی، توسعه دانش و تنظیم فراشناختی از طریق برنامه ریزی، نظارت و ارزیابی، استفاده از پرسش های راهنما، ارائه بازخورد سازنده، ادغام فراشناخت در دروس مختلف، و ایجاد فرهنگ کلاس درس حامی است. همچنین، مقاله به نقش کلیدی معلم و چالش های احتمالی در اجرای این راهبردها می پردازد و بر ضرورت توانمندسازی دانش آموزان به عنوان یادگیرندگان خودراهبر تاکید می کند..

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: فراشناخت ، خودتنظیمی یادگیری ، آموزش ابتدایی ، استراتژی های آموزشی ، یادگیری فعال ، دانش آموزان