راهبردهای حفظ و رفاه معلمان: مقابله با کمبود نیروی آموزشی و فرسودگی شغلی

فرسودگی شغلی و کمبود نیروی آموزشی از مهم ترین بحران هایی هستند که نظام های آموزشی در سطح جهانی با آن مواجه اند. این مسائل نه تنها بر سلامت روانی و جسمی معلمان تاثیر می گذارند، بلکه کیفیت تدریس، ماندگاری در حرفه معلمی و بهره وری نظام آموزشی را نیز به طور مستقیم تحت الشعاع قرار می دهند. هدف مقاله حاضر، مرور و تحلیل نظام مند مطالعات انجام شده در حوزه راهبردهای حفظ و ارتقای رفاه معلمان با تمرکز بر کاهش فرسودگی شغلی و مقابله با کمبود نیروی انسانی در آموزش و پرورش است.یافته های حاصل از تحلیل محتوای مطالعات نشان می دهد که راهبردهای موفق در این زمینه در سه سطح فردی، سازمانی و سیاست گذاری قابل شناسایی اند. در سطح فردی، آموزش مهارت های تاب آوری، مدیریت استرس و ارتقای خودکارآمدی معلمان نقش موثری در پیشگیری از فرسودگی دارند. در سطح سازمانی، بهبود محیط کاری، تقویت روابط شغلی، حمایت مدیریتی، و فرصت های رشد حرفه ای از جمله اقدامات کلیدی هستند. در سطح سیاست گذاری نیز، افزایش مزایا، امنیت شغلی، طراحی مسیرهای پیشرفت شغلی و مشارکت معلمان در تصمیم گیری های آموزشی از راهکارهای مهم برشمرده می شوند.در مجموع، شواهد حاکی از آن است که برنامه ریزی جامع، مبتنی بر داده و چندلایه می تواند به بهبود پایدار وضعیت معلمان و کاهش بحران نیروی انسانی در آموزش و پرورش منجر شود. این مقاله ضمن ارائه چارچوبی برای مداخله، زمینه ساز تدوین سیاست های حمایتی موثر در سطح کلان خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: فرسودگی شغلی ، رفاه معلمان ، کمبود نیروی آموزشی ، سیاست گذاری آموزشی ، توسعه حرفه ای ، مقاله مروری ، تاب آوری شغلی