نقش هوش مصنوعی در کاهش نابرابری های آموزشی و افزایش دسترسی عادلانه به آموزش/

نابرابری های آموزشی، چالشی جهانی است که مانع از دسترسی عادلانه به آموزش باکیفیت می شود. این مقاله به بررسی جامع نقش هوش مصنوعی (AI) در کاهش این نابرابری ها و افزایش دسترسی عادلانه به آموزش می پردازد. هوش مصنوعی با قابلیت هایی نظیر شخصی سازی یادگیری، ارزیابی تطبیقی، دسترسی به منابع آموزشی غنی، و حمایت از معلمان، پتانسیل عظیمی برای تحول در سیستم های آموزشی دارد. همچنین، این فناوری می تواند به کاهش شکاف دیجیتال و توانمندسازی دانش آموزان با نیازهای ویژه کمک کند. با این حال، به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش با چالش ها و ملاحظات اخلاقی مهمی از جمله سوگیری الگوریتمی، حفظ حریم خصوصی داده ها، شکاف دیجیتال، و نیاز به آموزش معلمان همراه است. پژوهشگران و نهادهای ایرانی نیز در این حوزه فعال بوده و در تلاشند تا با درک نیازهای بومی، راه حل های مبتنی بر هوش مصنوعی را برای بهبود کیفیت و دسترسی به آموزش در کشور ارائه دهند. در نهایت، برای تحقق چشم انداز آینده ای که در آن آموزش باکیفیت برای همه قابل دسترس است، اتخاذ رویکردی جامع شامل سرمایه گذاری در زیرساخت ها، تدوین چارچوب های قانونی و اخلاقی، و آموزش مستمر ذی نفعان ضروری است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی:هوش مصنوعی ، نابرابری آموزشی ، دسترسی عادلانه به آموزش ، شخصی سازی یادگیری ، آموزش از راه دور ، شکاف دیجیتال ، چالش های اخلاقی هوش مصنوعی ، آموزش فراگیر.