نقش شخصیت های ادبی در الگوسازی تربیتی برای دانش آموزان

این مقاله به بررسی نقش حیاتی شخصیت های ادبی در فرآیند الگوسازی تربیتی برای دانش آموزان می پردازد. ادبیات به عنوان آینه ای از جامعه و ابزاری قدرتمند برای انتقال ارزش ها، مفاهیم اخلاقی و تجربیات انسانی، بستری غنی برای ارائه الگوهای رفتاری و فکری فراهم می آورد. با تکیه بر نظریه های یادگیری اجتماعی، مقاله نشان می دهد که چگونه شخصیت های ادبی، چه مثبت و قهرمان، چه منفی و ضدقهرمان، و چه خاکستری و پیچیده، می توانند از طریق سازوکارهایی چون همذات پنداری، تقویت هویت، توسعه تفکر انتقادی، ارتقاء هوش هیجانی و آشنایی با فرهنگ، بر ذهن و روان دانش آموزان تاثیر بگذارند. نمونه هایی از ادبیات غنی فارسی، از شاهنامه فردوسی و مثنوی معنوی مولانا گرفته تا آثار سعدی و داستان های معاصر، برای ملموس تر کردن این نقش ارائه شده اند. در نهایت، چالش های موجود در بهره گیری موثر از این پتانسیل، از جمله انتخاب آثار مناسب و فقدان آموزش کافی برای معلمان، مورد بحث قرار گرفته و راهکارهایی عملی نظیر برنامه ریزی درسی هدفمند، توانمندسازی معلمان و ترویج خواندن فعال و تعاملی ارائه شده است. هدف نهایی، بهره برداری بهینه از گنجینه ادبیات برای تربیت نسلی آگاه، مسئولیت پذیر و با فضایل اخلاقی والا است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی:شخصیت های ادبی ، الگوسازی تربیتی ، دانش آموزان ، ادبیات فارسی ، تعلیم و تربیت ، همذات پنداری ، تفکر انتقادی ، هوش هیجانی ، شاهنامه ، مثنوی معنوی ، سعدی ، ادبیات معاصر