رابطه استرس شغلی معلمان با کیفیت تدریس در کلاس درس

این مقاله به بررسی تحلیلی و جامع رابطه میان استرس شغلی به عنوان یک پدیده شایع در میان معلمان و تاثیرات آن بر کیفیت تدریس می پردازد. هدف اصلی، تبیین چگونگی تاثیرگذاری فشارهای روانی و عوامل استرس زای محیط کار بر مولفه های کلیدی یک تدریس موثر است. مقاله با رویکردی مروری و با استناد به مبانی نظری و شواهد پژوهشی، به ویژه تحقیقات انجام شده در ایران، ابتدا به تعریف و شناسایی منابع اصلی استرس شغلی معلمان (از جمله حجم کاری، رفتار دانش آموزان، و کمبود حمایت سازمانی) و پیامدهای آن می پردازد. سپس، ابعاد مختلف کیفیت تدریس، شامل مدیریت کلاس، راهبردهای آموزشی، ارتباط معلم و دانش آموز، و تعهد حرفه ای، تشریح می شود. یافته های تحلیلی نشان می دهد که استرس شغلی از طریق کاهش آستانه تحمل، سوق دادن معلم به سمت راهبردهای مدیریتی تنبیهی، تضعیف خلاقیت و انعطاف پذیری در آموزش، آسیب به روابط همدلانه با دانش آموزان، و فرسایش انگیزه و اشتیاق، به طور مستقیم کیفیت تدریس را مخدوش می کند. در نهایت، مقاله با ارائه راهکارهایی در دو سطح فردی (مانند آموزش مهارت های مدیریت استرس) و سازمانی (مانند تقویت حمایت اداری و بهبود شرایط کاری)، نتیجه گیری می کند که مقابله با استرس شغلی معلمان یک مسئولیت سیستمی و یک سرمایه گذاری ضروری برای تضمین سلامت نظام آموزشی و آینده تحصیلی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: استرس شغلی ، کیفیت تدریس ، معلمان ، فرسودگی شغلی ، مدیریت کلاس ، حمایت سازمانی ، سلامت روان.