هوش مصنوعی برای ارزیابی خلاقیت و تفکر انتقادی در پروژه های دانش آموزی

در نظام آموزشی قرن بیست و یکم، پرورش و ارزیابی مهارت های سطح بالا مانند خلاقیت و تفکر انتقادی به یک اولویت اساسی تبدیل شده است. با این حال، سنجش این مهارت های پیچیده و چندوجهی با استفاده از روش های سنتی، همواره با چالش هایی نظیر ذهنیت گرایی، زمان بر بودن و عدم امکان ارائه بازخورد فوری و دقیق همراه بوده است. ظهور هوش مصنوعی (AI) و زیرشاخه های آن، به ویژه پردازش زبان طبیعی و یادگیری ماشین، افق های جدیدی را برای غلبه بر این چالش ها گشوده است. این مقاله به بررسی جامع پتانسیل هوش مصنوعی به عنوان ابزاری برای ارزیابی خلاقیت و تفکر انتقادی در پروژه های دانش آموزی می پردازد. در این راستا، ابتدا تعاریف عملیاتی این دو مهارت در بافت آموزشی ارائه می شود. سپس، فناوری های کلیدی هوش مصنوعی که در این زمینه کاربرد دارند، تشریح شده و نمونه های عملی از سیستم های ارزیابی خودکار معرفی می گردند. در ادامه، چالش های فنی و ملاحظات اخلاقی مرتبط با پیاده سازی این سیستم ها، از جمله سوگیری الگوریتمی، امنیت داده ها و لزوم حفظ نقش محوری معلم، مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد. این مقاله با استناد به پژوهش های داخلی و بین المللی، استدلال می کند که هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین، بلکه به عنوان یک ابزار دستیار قدرتمند، می تواند به معلمان در درک عمیق تر توانایی های دانش آموزان و ارائه بازخوردهای سازنده و شخصی سازی شده یاری رساند و به تحقق اهداف آموزش و پرورش نوین کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

کلیدواژگان: هوش مصنوعی در آموزش ، ارزیابی آموزشی ، خلاقیت ، تفکر انتقادی ، پردازش زبان طبیعی ، یادگیری ماشین ، پروژه های دانش آموزی.