پژوهش در مورد آموزش تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی

تحولات گسترده در حوزه فناوری های نوین به ویژه هوش مصنوعی (Artificial Intelligence)، زمینه ساز تغییرات اساسی در شیوه های آموزشی شده است. در این میان، آموزش تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی به عنوان یکی از رویکردهای نوین، فرصت هایی تازه برای ارتقای کیفیت یادگیری و مشارکت فعال فراگیران فراهم آورده است. این پژوهش با هدف بررسی اثرات و کاربردهای هوش مصنوعی در توسعه محیط های یادگیری تعاملی انجام شده و با روش توصیفی–تحلیلی، بر مبنای مرور منابع علمی و تحلیل نمونه های عملی از سیستم های آموزشی هوشمند صورت گرفته است. یافته ها نشان می دهد که فناوری هایی نظیر چت بات های آموزشی، سیستم های آموزش تطبیقی، دستیارهای هوشمند و واقعیت مجازی مبتنی بر هوش مصنوعی، امکان ایجاد فضایی پویا، منعطف و شخصی سازی شده را برای یادگیرندگان فراهم می کنند. این فضاها به دانش آموزان اجازه می دهند تا با محتوای آموزشی تعامل مستمر داشته، بازخورد فوری دریافت کرده و بر اساس عملکرد خود مسیر یادگیری را تغییر دهند. نتایج حاکی از آن است که آموزش تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی موجب افزایش انگیزه، مشارکت، درک عمیق تر مفاهیم و تقویت مهارت های تفکر انتقادی در فراگیران می شود. با این حال، چالش هایی مانند نبود زیرساخت های مناسب، ملاحظات اخلاقی در جمع آوری داده ها، و کمبود دانش فنی معلمان نیز وجود دارد که باید با برنامه ریزی آموزشی و سیاست گذاری مناسب برطرف گردد. در پایان، پژوهش حاضر بر ضرورت طراحی محیط های یادگیری هوشمند با رویکردی ترکیبی از فناوری، پداگوژی و انسان محوری تاکید دارد تا آموزش تعاملی واقعی و اثربخش محقق شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی:هوش مصنوعی ، آموزش تعاملی ، یادگیری هوشمند ، آموزش تطبیقی ، چت بات آموزشی ، فناوری آموزشی ، یادگیری شخصی سازی شده ، محیط های یادگیری دیجیتال