بررسی تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه با رویکرد مشارکتی بر رشد خلاقیت، انگیزش درونی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف از این مقاله، بررسی جامع تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه (PBL) با رویکرد مشارکتی بر سه حوزه کلیدی رشد دانش آموزان دوره ابتدایی شامل خلاقیت، انگیزش درونی و عملکرد تحصیلی است. با توجه به تغییرات سریع در دنیای امروز و نیاز به پرورش شهروندانی خلاق، فعال و توانمند، روش های سنتی تدریس که عمدتا بر حافظه محوری و انتقال یک طرفه دانش تمرکز دارند، کارایی لازم را از دست داده اند. یادگیری مبتنی بر پروژه به عنوان یک رویکرد آموزشی دانش آموزمحور، با درگیر کردن فعال دانش آموزان در حل مسائل واقعی و تولید محصولات ملموس، پتانسیل بالایی برای توسعه مهارت های تفکر سطح بالا، همکاری، و خودراهبری دارد. ادغام این رویکرد با یادگیری مشارکتی، با تاکید بر تعاملات گروهی و مسئولیت پذیری متقابل، می تواند این تاثیرات مثبت را تقویت کند. این مقاله با مرور مبانی نظری یادگیری مبتنی بر پروژه و یادگیری مشارکتی، به تفصیل به بررسی چگونگی تاثیر این رویکرد ترکیبی بر پرورش خلاقیت از طریق تفکر واگرا و حل مسئله، افزایش انگیزش درونی از طریق تقویت حس خودمختاری، شایستگی و ارتباط، و بهبود عملکرد تحصیلی از طریق یادگیری عمیق، انتقال دانش و توسعه مهارت های قرن ۲۱ می پردازد. در نهایت، با ارائه چالش ها و راهکارهایی برای پیاده سازی موفق این رویکرد در مدارس ابتدایی ایران، به جمع بندی مباحث پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: یادگیری مبتنی بر پروژه ، یادگیری مشارکتی ، خلاقیت ، انگیزش درونی ، عملکرد تحصیلی ، دوره ابتدایی.