راهبردهای تدریس تحولی در درس فارسی دوره ابتدایی (اول تا ششم): گذار از رویکردهای سنتی به یادگیری فعال و معنادار

درس فارسی به عنوان سنگ بنای هویت فرهنگی و ابزار اصلی تفکر و ارتباط، نقشی بی بدیل در نظام آموزشی ایران ایفا می کند. با این حال، روش های تدریس سنتی که عمدتا بر حافظه محوری و تکرار استوارند، دیگر پاسخگوی نیازهای دانش آموزان نسل جدید و اهداف متعالی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نیستند. این مقاله با روش شناسی مروری-تحلیلی و با استناد به منابع معتبر کتابخانه ای و اسنادی، به بررسی چالش های موجود در تدریس فارسی دوره ابتدایی (پایه های اول تا ششم) و ارائه راهبردهای تدریس ویژه و تحولی می پردازد. یافته ها نشان می دهند که چالش های اصلی شامل غلبه رویکردهای منفعلانه، عدم توجه کافی به مهارت های سطح بالای تفکر (مانند تحلیل، نقد و خلاقیت)، جدایی آموزش از زندگی واقعی دانش آموزان و کمبود ارزشیابی های فرایندنگر است. در مقابل، راهبردهای تدریس ویژه مبتنی بر یادگیری فعال، تلفیقی، بازی وارسازی (Gamification)، داستان گویی دیجیتال، و بهره گیری از ادبیات کودکان به عنوان بستری برای پرورش تفکر انتقادی و خلاق، می توانند به تحول در کیفیت آموزش فارسی و دستیابی به یادگیری عمیق و پایدار منجر شوند. این مقاله در نهایت، پیشنهادهای کاربردی مشخصی را برای معلمان، برنامه ریزان درسی و سیاست گذاران آموزشی جهت بازنگری در شیوه های تدریس و ارزشیابی درس فارسی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

تدریس فارسی ، دوره ابتدایی ، یادگیری فعال ، راهبردهای تحولی ، سند تحول بنیادین ، مهارت های زبانی ، تفکر انتقادی.