تاثیر یادگیری مبتنی بر بازی بر خلاقیت دانش آموزان مدارس کشور

در عصر تحول های آموزشی، خلاقیت به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در پرورش توانمندی های دانش آموزان شناخته می شود. یادگیری مبتنی بر بازی، رویکردی نوین در آموزش است که با بهره گیری از عناصر سرگرمی، تعامل، و چالش، می تواند زمینه ساز رشد خلاقیت در محیط های آموزشی باشد. این مقاله مروری با هدف بررسی تاثیر یادگیری بازی محور بر خلاقیت دانش آموزان، به تحلیل نظریه های مرتبط، رویکردهای آموزشی، و مطالعات پیشین در این حوزه می پردازد. ابتدا مفاهیم بنیادین خلاقیت و یادگیری مبتنی بر بازی تعریف شده و سپس انواع بازی های آموزشی و نقش آن ها در تحریک تفکر واگرا، حل مسئله، و نوآوری مورد بررسی قرار گرفته اند. مرور مطالعات داخلی و بین المللی نشان می دهد که تلفیق بازی با فرایند یاددهی–یادگیری می تواند به افزایش انگیزش، مشارکت فعال، و پرورش خلاقیت منجر شود. در ادامه، چالش ها و فرصت های اجرای این رویکرد در مدارس کشور تحلیل شده و پیشنهادهایی برای به کارگیری موثر آن در برنامه های درسی ارائه گردیده است. یافته های این مقاله می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی، معلمان، و پژوهشگران علاقه مند به توسعه آموزش خلاقانه باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، خلاقیت ، تفکر واگرا ، بازی های آموزشی ، مدارس ایران