نگاه روان شناختی و مدیریتی به خیانت زناشویی در ایران:بررسی رفتار فردی، خودمدیریتی و ارتباط آن با آمار طلاق در استان هرمزگان

خیانت زناشویی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تهدیدکننده ثبات خانواده، پیامدهای فردی و اجتماعی گسترده ای دارد. این پژوهش با هدف بررسی عوامل روان شناختی و مدیریتی موثر بر خیانت زناشویی و ارتباط آن با آمار طلاق در استان هرمزگان انجام شد. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی با رویکرد پیمایشی بود و داده ها از ۲۰۰ زوج در شرف طلاق و دارای سابقه خیانت در شهرهای بندرعباس، قشم و میناب جمع آوری شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد رفتار فردی، خودمدیریتی و رضایت زناشویی بودند. نتایج نشان داد که ضعف در خودمدیریتی هیجانی )۶۳٪(، مشکلات ارتباطی )۵۸٪(، و عوامل استرس زای محیطی )۴۵٪( بیشترین سهم را در خیانت زناشویی داشتند. همچنین، بین خیانت و نرخ طلاق در استان هرمزگان همبستگی مثبت و معناداری (۰.۷۲) مشاهده شد. این یافته ها بر لزوم مداخلات روان شناختی و آموزش مهارت های مدیریت هیجان در پیشگیری از بحران های خانوادگی تاکید دارد. این پژوهش نشان می دهد که رویکرد تلفیقی روان شناختی-مدیریتی می تواند چارچوب مناسبی برای درک و مداخله در مسئله خیانت زناشویی ارائه دهد. یافته ها بر ضرورت توجه همزمان به عوامل فردی و اجتماعی در برنامه ریزی های پیشگیرانه تاکید می کنند.

کلیدواژه ها:

خیانت زناشویی ، خودمدیریتی ، روان شناسی خانواده ، طلاق ، استان هرمزگان