هوش مصنوعی و عوامل موثر بر تقویت و نشاط کارکنان آموزش و پرورش

در دهه های اخیر، پیشرفت های سریع در حوزه فناوری، به ویژه هوش مصنوعی (Artificial Intelligence)، نه تنها ساختارهای اقتصادی و اجتماعی جوامع را متحول کرده، بلکه بر نهادهای آموزشی و فرهنگی نیز تاثیری شگرف نهاده است. نظام آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه هر کشور، به طور مستقیم با کیفیت منابع انسانی خود پیوند دارد. کارکنان آموزش و پرورش، اعم از معلمان، مدیران و کارکنان اداری، هنگامی می توانند بیشترین بازدهی را داشته باشند که از نظر روحی و روانی در وضعیت مطلوبی قرار گیرند. یکی از شاخص های مهم در این زمینه، «نشاط شغلی» است که به افزایش انگیزه، خلاقیت و بهره وری منجر می شود. هوش مصنوعی، با قابلیت هایی چون خودکارسازی فرآیندها، ارائه تحلیل های دقیق و پشتیبانی از تصمیم گیری، می تواند عاملی موثر در کاهش فشار کاری، بهبود کیفیت تعاملات و ارتقای توانمندی های شغلی کارکنان آموزش و پرورش باشد. این مقاله با رویکردی تحلیلی و مروری، ضمن بررسی مبانی نظری هوش مصنوعی و نشاط شغلی، به تحلیل نقش کاربردهای هوش مصنوعی در ارتقای روحیه و عملکرد کارکنان آموزش و پرورش پرداخته و در نهایت پیشنهادهایی جهت بهره گیری بهینه از این فناوری نوین ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، نشاط شغلی ، رضایت کارکنان ، فناوری آموزشی