تحلیل اثر بازخوردهای شفاهی و نوشتاری معلمان بر انگیزش و خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان

انگیزش و خودتنظیمی یادگیری دو سازه حیاتی در فرایند آموزش و یادگیری هستند که نقش بنیادینی در موفقیت تحصیلی و رشد شناختی دانش آموزان ایفا می کنند. انگیزش، نیروی محرکه ای است که دانش آموزان را به سمت فعالیت های یادگیری سوق می دهد و خودتنظیمی، مجموعه ای از راهبردها و مهارت هاست که به آن ها امکان می دهد تا بر فرایند یادگیری خود کنترل داشته باشند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر این دو سازه، بازخوردهایی است که معلمان به دانش آموزان ارائه می دهند. این بازخوردها، چه به صورت شفاهی و چه به صورت نوشتاری، اطلاعاتی در مورد عملکرد دانش آموزان فراهم می کنند که می تواند به تقویت یا تضعیف انگیزه و توانایی های خودتنظیمی آن ها منجر شود. بازخوردهای شفاهی اغلب در تعاملات کلاسی و به صورت آنی ارائه می شوند، در حالی که بازخوردهای نوشتاری معمولا بر روی تکالیف یا آزمون ها درج می گردند. هدف این مقاله مروری، تحلیل جامع و دقیق اثرات بازخوردهای شفاهی و نوشتاری معلمان بر انگیزش و خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان است. این مقاله با بررسی مطالعات متعدد، به دنبال پاسخ به این سوال است که چگونه نوع، محتوا و زمان بندی بازخورد می تواند بر نگرش، رفتار و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر بگذارد. یافته های مرور منابع نشان می دهد که بازخوردهای کیفی، به موقع و سازنده، به ویژه زمانی که بر فرایند یادگیری تاکید دارند، می توانند انگیزش درونی دانش آموزان را افزایش داده و مهارت های خودتنظیمی آن ها را تقویت کنند. در مقابل، بازخوردهای صرفا کمی یا انتقادی، ممکن است اثرات منفی بر اعتماد به نفس و انگیزه داشته باشند. این مقاله به تفصیل به بررسی ابعاد مختلف این موضوع می پردازد و راهبردهایی را برای معلمان جهت ارائه بازخوردهای موثر ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

بازخورد معلم ، انگیزش ، خودتنظیمی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش