نقش بازخورد معلم در تقویت انگیزش درونی و خودراهبری در فرآیند آموزش

در دنیای پیچیده و پویای آموزش امروز، تمرکز بر توانمندسازی دانش آموزان برای تبدیل شدن به یادگیرندگان مستقل و خودانگیخته از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله مروری به بررسی نقش حیاتی بازخورد معلم در تقویت انگیزش درونی و خودراهبری در فرآیند آموزش می پردازد. انگیزش درونی به میل و علاقه طبیعی فرد برای انجام یک فعالیت بدون نیاز به پاداش های بیرونی اشاره دارد، در حالی که خودراهبری یادگیری به توانایی دانش آموزان در برنامه ریزی، نظارت و ارزیابی یادگیری خود گفته می شود. این دو مفهوم، سنگ بنای موفقیت تحصیلی بلندمدت و توسعه مهارت های مادام العمر هستند. با اتکا به تحقیقات گسترده، این مقاله نشان می دهد که بازخوردهای موثر و سازنده معلمان می توانند به عنوان ابزاری قدرتمند برای شکل دهی به این ویژگی ها عمل کنند. بازخوردهای توصیفی، مشخص و هدفمند که بر فرآیند یادگیری و تلاش دانش آموزان متمرکز هستند، به جای تمرکز صرف بر نتایج، انگیزش درونی را تقویت می کنند. این نوع بازخورد به دانش آموزان احساس شایستگی و مالکیت بر یادگیری خود را می دهد. علاوه بر این، بازخوردی که استراتژی های خاص برای بهبود را ارائه می دهد، به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های خودتنظیمی و خودراهبری خود را توسعه دهند. این مقاله با ارائه یک تحلیل جامع از مبانی نظری و یافته های پژوهشی، تاثیر بازخوردهای مختلف (توصیفی، اصلاحی، تاییدی) بر ابعاد مختلف انگیزش درونی و خودراهبری را بررسی می کند. در نهایت، با تاکید بر اهمیت رویکردهای نوین آموزشی، نتیجه گیری می شود که بازخورد معلم بیش از یک ابزار ارزیابی، یک ابزار آموزشی و انگیزشی است که می تواند دانش آموزان را به یادگیرندگانی فعال، مسئولیت پذیر و مادام العمر تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

بازخورد معلم ، انگیزش درونی ، خودراهبری ، خودتنظیمی ، آموزش