بررسی رابطه بین نگرش دبیر شیمی به فناوری و استفاده او از آن در کلاس درس

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین نگرش دبیران درس شیمی نسبت به فناوری و میزان استفاده آنان از آن در کلاس های درس است. این مطالعه در یکی از دبیرستان های شهر کرمانشاه و در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و روش گردآوری داده ها میدانی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران شیمی این مدرسه و نمونه به صورت تمام شماری انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه نگرش به فناوری و پرسشنامه میزان استفاده از فناوری در تدریس بود که روایی آن ها به تایید متخصصان رسید و پایایی آن ها با آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۸۷ و ۰.۸۲ محاسبه شد.یافته های تحقیق نشان داد که بین نگرش دبیران به فناوری و میزان استفاده از آن در تدریس، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=۰.۷۲, p<۰.۰۱). همچنین، دبیرانی که در دوره های ضمن خدمت شرکت کرده بودند، هم نگرش مثبت تری نسبت به فناوری داشتند و هم استفاده بیشتری از آن می کردند. در مقابل، مهم ترین موانع استفاده از فناوری، کمبود تجهیزات، کمبود زمان، و نبود حمایت سازمانی گزارش شد.نتایج این پژوهش بر اهمیت آموزش فناوری به دبیران، بهبود زیرساخت های مدارس و توجه به عوامل فردی و سازمانی موثر در به کارگیری فناوری در تدریس تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

نگرش به فناوری ، استفاده از فناوری آموزشی ، دبیران شیمی ، تدریس نوین ، مدارس متوسطه کرمانشاه