نقش آزمایشگاه در افزایش انگیزه و یادگیری فعال در درس شیمی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش آزمایشگاهی بر افزایش انگیزه تحصیلی و یادگیری فعال دانش آموزان در درس شیمی بود. با توجه به ماهیت کاربردی تحقیق، از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه دهم یکی از دبیرستان های ناحیه ۴ کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود که به روش نمونه گیری در دسترس، دو کلاس (هر کدام ۳۰ نفر) انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۵ هفته تحت آموزش عملی و فعالیت های آزمایشگاهی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل آموزش نظری سنتی را دریافت کرد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه انگیزه تحصیلی، مقیاس یادگیری فعال و آزمون پیشرفت تحصیلی شیمی استفاده شد.یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش آزمایشگاهی به طور معناداری موجب افزایش انگیزه، مشارکت فعال و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس شیمی شده است (p<۰.۰۰۱). همچنین تحلیل درون گروهی بیانگر رشد چشمگیر نمرات در گروه آزمایش نسبت به کنترل بود. نتایج این پژوهش بر اهمیت به کارگیری روش های عملی و مشارکتی در تدریس شیمی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که محیط های یادگیری فعال و تجربی برای بهبود کیفیت آموزش علوم تجربی در مدارس تقویت شوند.

کلیدواژه ها:

آموزش آزمایشگاهی ، انگیزه تحصیلی ، یادگیری فعال ، شیمی ، آموزش تجربی