اثر تعدیل کننده تاب آوری بر رابطه بین خود رهبری و رفتار کاری نوآورانه (مورد مطالعه: شرکت برق منطقه ای استان مازندران شهرستان ساری)

هدف پژوهش حاضر پرداختن به اثر تعدیل کننده تاب آوری بر رابطه بین خود رهبری و رفتار کاری نوآورانه (مورد مطالعه: شرکت برق منطقه ای استان مازندران شهرستان ساری) بود. این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۶۰۸ نفر از کلیه کارکنان شرکت برق منطقه ای استان مازندران شهرستان ساری در سال ۱۴۰۴ بودند که با توجه به جدول مورگان نمونه ای به حجم ۲۳۶ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد خاهان و همکاران (۲۰۲۴) که تشکیل شده از مولفه های خود رهبری (۲۱ سوال)، رفتار کاری نوآورانه (۴ سوال) و تاب آوری (۹ سوال) است. هر سه پرسشنامه از روایی و پایایی بالایی برخوردار و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۰/۰، ۸۵/۰ و ۷۸/۰ بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی، و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها و همچنین آزمون معادلات ساختاری) در نرم افزارهای SPSS و SmartPLS استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که خود رهبری بر رفتار کاری نوآورانه تاثیر مثبت و معناداری داشته و همچنین تاب آوری بر رابطه بین خود رهبری و رفتار کاری نوآورانه تاثیر تعدیل کننده داشته است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودرهبری ، رفتار کاری نوآورانه