ارزیابی کارایی نظام کاربری اراضی شهری در تحقق توسعه پایدار در شهرهای جدید: مطالعه موردی شهر پرند

تحقق توسعه پایدار شهری نیازمند کارکرد موثر نظام کاربری اراضی است، به ویژه در شهرهای جدید که با چالش های ساختاری و عملکردی متعددی مواجه اند. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان کارایی نظام کاربری اراضی شهری در راستای تحقق شاخص های توسعه پایدار در شهر جدید پرند انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و گردآوری داده ها از طریق مطالعات اسنادی، برداشت میدانی و تحلیل نقشه های کاربری با بهره گیری از سامانه GIS صورت گرفته است. برای سنجش کارایی کاربری ها، از شاخص های توسعه پایدار در سه بعد محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که در بخش محیط زیستی، کاربری های فضای سبز و باز توزیع مناسبی ندارند و از استانداردهای پایداری فاصله دارند؛ در بعد اجتماعی، توزیع کاربری های آموزشی و خدماتی با نیازهای جمعیتی ناهماهنگ است؛ و در بعد اقتصادی، عدم توازن میان کاربری های مسکونی و اشتغال زا، زمینه ساز افزایش سفرهای درون شهری و وابستگی به کلان شهر تهران شده است. بر این اساس، نظام موجود کاربری اراضی شهر پرند، کارایی لازم برای تحقق توسعه پایدار را نداشته و بازنگری در سیاست گذاری فضایی آن ضروری به نظر می رسد. نتایج پژوهش می تواند به عنوان ابزاری راهبردی برای برنامه ریزان شهری در جهت بهبود ساختار فضایی شهرهای جدید مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه پایدار ، شهر جدید ، پرند