بررسی رابطه بین هوش اخلاقی و مسئولیت پذیری اجتماعی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس)

این تحقیق جهت پاسخگویی به این سوال که هوش اخلاقی تا چه اندازه قادر به پیش بینی مسئولیت پذیری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس است؟ انجام شد. روش تحقیق برحسب هدف کاربردی، برحسب نوع داده ها، کمی و برحسب نحوه اجرا، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس به تعداد ۸۶۳۲ نفر تشکیل دادند. حجم نمونه از طریق فرمول William Cochran برابر با ۳۶۷ نفر برآورد شد. برای نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای بر اساس مقطع تحصیلی دانشجویان (دکتری و کارشناسی ارشد) استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هوش اخلاقی Kadim (۲۰۲۱) با ۱۵ عبارت و سه بعد ابراز همدردی، وجدان و خودسانسوری با ضریب پایایی کلی ۸۰/۰ و پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی Lee (۲۰۰۸) با ۷ عبارت و ضریب پایایی کلی ۸۴/۰ بود. هر دو پرسشنامه با استفاده از طیف لیکرت پنج درجه ای (از کاملا مخالفم تا کاملا موافقم) نمره گذاری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون های کولموگروف اسمیرنف (K-S)، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و نرم افزار آماری SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش اخلاقی و ابعاد آن (ابراز همدردی و وجدان و خودسانسوری) با مسئولیت پذیری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس رابطه معناداری وجود دارد و ۱/۵۷ درصد مسئولیت پذیری اجتماعی از طریق هوش اخلاقی قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری اجتماعی ، هوش اخلاقی ، دانشجویان ، دانشگاه تربیت مدرس