نقش رهبری آموزشی در کاهش شکاف یادگیری بین دانش آموزان مناطق محروم و برخوردار

شکاف یادگیری میان دانش آموزان مناطق محروم و برخوردار یکی از چالش های پایدار نظام های آموزشی است که پیامدهایی چون نابرابری در فرصت های تحصیلی، افت عملکرد شناختی، و بازتولید محرومیت اجتماعی را به همراه دارد. در این راستا، رهبری آموزشی نقش اساسی در کاهش این شکاف ایفا می کند؛ نقشی که از سطح مدیریت مدرسه تا سیاست گذاری منطقه ای و ملی امتداد دارد. پژوهش حاضر با تمرکز بر اقدامات رهبران آموزشی، به بررسی راهکارهایی می پردازد که می توانند با به کارگیری تصمیم گیری داده محور، تخصیص هدفمند منابع، ارتقای مشارکت مدرسه و جامعه، و تقویت سبک های رهبری تحول آفرین، عدالت آموزشی را محقق سازند. در این مطالعه، از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده و داده ها از طریق پرسشنامه و تحلیل کیفی گردآوری شده اند. یافته ها نشان دادند که رهبران آموزشی با اعمال سیاست های مشارکتی و عدالت محور می توانند سطح یادگیری را در مدارس محروم ارتقا داده، و به همگرایی فرصت های تحصیلی در مناطق مختلف کمک نمایند. بر این اساس، پیشنهادهایی برای طراحی چارچوب های سیاستی در حوزه تربیت رهبران مدرسه، تقویت شبکه های بازخورد منطقه ای، و ایجاد نهادهای پایش شکاف یادگیری ارائه شده است. این مقاله با نگاه بین رشته ای و تمرکز بر عدالت یادگیری، تلاش دارد رهبران آموزشی را به عنوان کنشگران تحول در ساختارهای نابرابر آموزشی معرفی کند و راهبردهای اجرایی برای کاهش شکاف تحصیلی پیشنهاد دهد.

کلیدواژه ها:

رهبری آموزشی ، شکاف یادگیری ، مناطق محروم ، عدالت آموزشی ، سیاست گذاری مدرسه محور