بررسی کارایی روش تدریس مبتنی بر یادگیری معکوس در آموزش هدفمند کتاب های مطالعات اجتماعی متوسطه اول

یکی از اهداف کلیدی نظام آموزش و پرورش هر کشوری، جامعه پذیری موثر دانش آموزان و تسریع در فرآیند اجتماعی شدن آنان می باشد. در این بین درس مطالعات اجتماعی به عنوان یکی از پایه های اساسی در تربیت شهروند آگاه، مسئول و مشارکت جو شناخته شده و بایستی متناسب با پیشرفت های همه شمول علمی و آموزشی در سطح دنیا، در ایران نیز بازنگری هایی در شیوه تدریس و یادگیری دانش آموزان ایجاد نمود تا از فرسودگی و رکود این مبحث مهم درسی جلوگیری شود. در این راستا و با توجه به ناکارآمدی تمرکز مطلق بر شیوه های سنتی تدریس و ناکافی بودن بازدهی شیوه های قدیمی آموزش در ایجاد یادگیری عمیق و هدفمند، پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی روش تدریس مبتنی بر یادگیری معکوس در آموزش هدفمند دانش آموزان در کتاب های مطالعات اجتماعی متوسطه اول انجام گردید. روش تحقیق مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری نیز شامل دانش آموزان پایه نهم یکی از مدارس دولتی شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. ۲۵ نفر از دانش آموزان به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۳ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات یادگیری هدفمند در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل می باشد (p < ۰.۰۰۱)، و این تفاوت در تمامی مولفه های مورد سنجش دیده شد. نتایج مطالعه حاکی از آن است که روش تدریس مبتنی بر یادگیری معکوس با تقویت نقش فعال دانش آموز، استفاده از محتوای چندرسانه ای و ایجاد فرصت تعامل و تمرین در کلاس، بستر مناسبی برای ارتقای یادگیری هدفمند فراهم می آورد. بر اساس توصیه می شود دبیران مطالعات اجتماعی از روش های نوین آموزش همچون روش تدریس معکوس در جهت بهبود کیفیت فرایند یاددهی–یادگیری و توانمندسازی شناختی و انگیزشی دانش آموزان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معکوس ، آموزش هدفمند ، کتاب های مطالعات اجتماعی