بررسی نقش نظام آموزشی در پرورش تفکر انتقادی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی مسائل و موانع موجود در نظام آموزشی ایران در زمینه پرورش تفکر انتقادی دانش آموزان است. این مقاله به دنبال آن است که نقش برنامه ریزی درسی، شیوه های تدریس، و محتوای آموزشی را در توانمندسازی دانش آموزان برای تفکر مستقل، پرسش گری و تحلیل گری مورد بررسی قرار دهد. رویکرد پژوهشی به کاربرده شده کیفی و مبتنی بر تحلیل مفاهیم و بررسی نظام مند منابع مرتبط با آموزش تفکر انتقادی در محیط های آموزشی است. مبانی نظری این مقاله مبتنی بر دیدگاه نظریه ساخت گرایی اجتماعی ویگوتسکی است که بر اهمیت تعاملات اجتماعی در رشد تفکر انتقادی تاکید دارد. سوال اصلی مقاله این بود که آیا می توان از طریق تغییر در برنامه های درسی و روش های آموزشی، تفکر انتقادی را در دانش آموزان تقویت کرد یا خیر؟ یافته های تحقیق نشان داد که، بهبود کیفیت آموزش، توانمندسازی معلمان در طراحی فعالیت های آموزشی فعال و خلاقانه، و اصلاح سیاست های آموزشی می تواند زمینه ساز ارتقاء تفکر انتقادی در دانش آموزان باشد. در نهایت، پژوهش با ارائه راهکارهایی جهت ادغام مولفه های تفکر انتقادی در فرآیند آموزش وپرورش، بر نقش کلیدی نظام آموزشی در تربیت نسل تحلیل گر، خلاق و مستقل تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، نظام آموزشی ، تحلیل ، دانش آموز ، یادگیری ، برنامه درسی